Page 15 - 881309_plastyka

Rzeźbiarzem współczesnym Fidiaszowi był Myron, który jako
pierwszy zaczął przedstawiać postacie w układzie dynamicznym.
Szczególnie znana jest jego słynna rzeźba Dyskobol, w której artysta
osiągnął doskonałość w przedstawieniu ruchu. Do wielkich rzeźbiarzy
antycznej Grecji zalicza się również Polikleta, uważanego za twór-
cę kanonu rzeźbiarskiego dotyczącego proporcji ciała ludzkiego. Na
przykładzie rzeźby Doryforos – przedstawiającej mężczyznę niosącego
włócznię – widać doskonale zastosowanie tego kanonu. Według rzeź-
biarza to głowa jest wyznacznikiem proporcji i w całej postaci ludzkiej
mieści się siedem razy.
Styl dzieł rzeźbiarskich stworzonych w antycznym Rzymie jest
inny. Rzeźby te są realistyczne, czyli dalekie od idealnych greckich
proporcji i piękna. Rzymscy rzeźbiarze przedstawiali ludzi, dbając Poliklet, Doryforos,
o to, aby pokazać ich takimi, jakimi byli naprawdę. Portrety rzeźbio- ok. 450 rok p.n.e.
ne w starożytnym Rzymie często ukazują starszych mężczyzn z pod-
kreśleniem fizycznych cech podeszłego wieku: zmarszczek, bruzd
wokół ust i na czole, zapadniętych policzków, głęboko osadzonych
oczu. Wizerunki przedstawiające wybitnych polityków i władców
były częściowo wyidealizowane (upiększone), ale również cechował
je realizm. Rzeźbiarski portret cesarza Decjusza pokazuje prawdzi-
wą twarz władcy. Widzimy zmarszczki na czole, zatroskany wyraz
oczu – prawdę o cesarzu, głowie państwa, a jednocześnie zwykłym
człowieku. Kolejnym rodzajem rzeźby, która wykształciła się w staro-
żytnym Rzymie, był posąg konny. Najsłynniejszym i zarazem jedy-
nym zachowanym rzymskim posągiem konnym z czasów cesarstwa
jest statua cesarza Marka Aureliusza.

Posąg konny Marka
Aureliusza, 175 rok n.e.

1. Wymień znanych ci rzeźbiarzy antycznej Grecji.

2. Omów w kilku zdaniach rzeźbę Dyskobol, wykorzystując wyrażenia:
idealne proporcje, ideał ciała ludzkiego, dbałość o szczegóły
anatomiczne.

3. Powiedz, czym charakteryzowały się rzeźbiarskie portrety rzymskie.

4. W kilku zdaniach omów pomnik Marka Aureliusza, korzystając
z pojęć: dynamiczny charakter rzeźby, wzniosłość, dostojne rysy Portret cesarza Decjusza,
twarzy itp. ok. 250 rok n.e.

13