Page 24 - 883308_ATC_Podr_POL_Kl-2_Cz_3

Parasol na zakręcie

Marcela zawsze lubiła parasole. Gdy padał deszcz, patrzyła przez okno

na ludzi schowanych pod tymi materiałowymi daszkami. Widziała tylko

ich nogi i wyobrażała sobie, jak wyglądają i co lubią.

„Czerwony parasol, żółte kalosze i niebieski płaszcz. To na pewno

kobieta. Może ma tyle lat co mama – myślała. – Jest uśmiechnięta

i kręcą jej się włosy. Lubi papugi. Podoba mi się ten niebieski parasol
w białe kropki – myślała, wyciągając szyję. – Ciekawe, kto pod nim

idzie. Chyba jakaś gapa, bo wchodzi we wszystkie kałuże, a na nogach

przecież nie ma kaloszy. Pod tym czarnym parasolem za to idzie jakiś

smutny pan. Spodnie i buty też ma czarne. Wygląda, jakby bardzo mu

się spieszyło”.

Marcela nie lubiła się spieszyć. Lubiła leżeć na trawie i patrzeć

w niebo. Lubiła siedzieć na ławce i powoli lizać lody. Lubiła patrzeć

przez mokrą szybę i liczyć krople deszczu. Czasem, gdy rodzice byli

bardzo zajęci, wyjmowała swój magiczny, żółty parasol i leciała nim
na spacer. W czasie ulewy było najlepiej! Parasol sam zabierał ją wysoko.

Coraz wyżej i wyżej. Czasem leciała ponad chmury, aby popatrzeć

na słońce. Grzała się chwilę w jego promieniach i wracała.

22 Bajki i baśnie W świecie wyobraźni