Page 104 - historia 5

Stany społeczne w średniowieczu
W średniowieczu monarcha traktował państwo jak swoją własność. Dziedziczył je po ojcu, a jako władca
mógł rozporządzać ziemią wedle uznania. Sam też ustanawiał prawa. Gdy zależało mu na poparciu wy-
branych grup społecznych, nadawał im specjalne uprawnienia, czyli przywileje. W ten sposób powstały
stany społeczne – grupy ludzi mających podobne prawa i obowiązki.

Duchowni wypełniali szczególną posługę – służyli Bogu. Rycerze, jako obrońcy monarchii, byli grupą bardzo
Dlatego w odróżnieniu od osób świeckich zachowywali uprzywilejowaną. Dzięki dochodom uzyskiwanym z ziemi
celibat. Jako najlepiej wykształceni ludzie w państwie mogli skompletować kosztowne uzbrojenie i zakupić
obejmowali wysokie urzędy i otrzymywali wiele przywilejów. konia – a to miało podstawowe znaczenie na polu bitwy.

Uprawą ziemi i hodowlą zwierząt zajmowali się chłopi. Mieszczanie, czyli mieszkańcy miast, zajmowali się głównie
Nie byli oni jednak jej właścicielami. Mogli ziemię tylko rzemiosłem i handlem. Stan mieszczański ukształtował się
dziedzicznie użytkować w zamian za daniny i dodatkowe w Europie Zachodniej wraz z rozwojem miast w wiekach XI i XII.
prace na rzecz pana feudalnego, czyli właściciela ziemi. W Polsce nastąpiło to nieco później – w stuleciach XIII i XIV.

z Dlaczego duchowni i rycerze byli najbardziej uprzywilejowanymi grupami społecznymi?

102

0626_historia_.indd 102 02.07.2018 11:54:21