Page 122 - historia 5
P. 122

Ciekawe!                             Rola zakonów w średniowieczu
       Przeciętnie kopista przepisywał      Jak wynika z reguły św. Benedykta, która stała się podstawą funkcjo-
       trzy strony dziennie. Skopiowanie    nowania wielu średniowiecznych zakonów (m.in. cystersów i kame-
       Biblii zajmowało więc cały rok.      dułów), życie mnichów polegało na modlitwie i pracy. Było to zgodne
                                            z dewizą świętego Benedykta Ora et labora (z łacińskiego: módl się i pra-
                                            cuj). Praca zakonników przynosiła wiele pożytków. W klasztornych sa-
                                            lach, tzw. skryptoriach, benedyktyńscy kopiści ręcznie przepisywali

       Iluminować – tu: ozdabiać księ-      oraz iluminowali księgi religijne i świeckie. W dużej mierze to dzię-
       gi rękopiśmienne iluminacjami,       ki nim dorobek starożytnych uczonych przetrwał niespokojne czasy
       czyli ilustracjami.                  wczesnego średniowiecza i możemy dziś z niego korzystać. Zakonnicy
                                            byli też krzewicielami postępu w rolnictwie, sadownictwie i ogrodnic-
                                            twie. Na przykład cystersi upowszechnili stosowanie żelaznego pługa
                                            do uprawy ziemi. Gospodarność mnichów była wzorem do naślado-
                                            wania dla okolicznych mieszkańców. Zakonnicy prowadzili szpitale,
                                            zajmowali się ludźmi niedołężnymi i starcami. W trosce o chorych
                                            opracowywali też lecznicze mikstury, które przyrządzali z ziół upra-
                                            wianych w przyklasztornych ogrodach.






















                                            Przepisywanie setek stronic gęsim piórem na pergaminie wymagało od mnichów
                                            niezwykłej dokładności, cierpliwości i skrupulatności – stąd takie żmudne zajęcie
                                            nazywamy benedyktyńską pracą. Miniatura z XIII wieku.
       Święty Franciszek z Asyżu
       wyrzekł się dóbr doczesnych,         Zakony żebracze
       rozdał majątek biednym               Choć było to przez Kościół zakazane, wielu duchownych bogaciło
       i rozpoczął życie w ubóstwie.
       Nawoływał do miłości bliźniego       się i prowadziło niemoralne życie. W reakcji na takie postępowa-
       i głosił pochwałę całej natury       nie części duchowieństwa w XIII wieku powstały zakony żebracze –
       jako dzieła Bożego. Szczególnie      m.in. franciszkanie i klaryski. Założyciele tych wspólnot religij-
       kochał zwierzęta, które nazywał      nych, święty Franciszek i święta Klara z Asyżu, postawili sobie
       swoimi braćmi. Na zdjęciu:           za cel życie w ubóstwie. Utrzymywali się jedynie z datków wiernych.
       malowidło Giotta di Bondone          Swoją działalność misyjną prowadzili w miastach wśród najuboż-
       z XIII wieku.                        szych – nieśli pomoc biednym i chorym.

                                        120



   0626_historia_.indd   120                                                                                  02.07.2018   11:54:50
   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127