Page 136 - 881459 _MUZYKA_podrecznik_kl_7_EBOOK

W 1878 roku Tomasz Edison, amerykański wynalazca, opatentował fonograf
(urządzenie do utrwalania i odtwarzania dźwięku). W fonografie dźwięk zapi-
sywany był przy pomocy igły (rylca), która żłobiła w obracającym się walcu,
pokrytym woskiem, spiralny rowek o różnej głębokości. Odtwarzanie dźwięku
odbywało się przez prowadzenie drugiej igły wzdłuż wyżłobionego na cylin-
drze rowka, a jego zmienna głębokość powodowała drgania membrany.
Urządzenie Edisona odeszło w przeszłość za sprawą Emila Berlinera, któ-
ry w 1887 roku skonstruował gramofon, będący rozwinięciem idei fonogra-
fu. Tak rozpoczęła się idea płyt gramofonowych.
Płytę gramofonową początkowo wykonywano z wosku, następnie z szela-
ku (uszlachetnionej wydzieliny żywicznej azjatyckich owadów), a po II woj-
nie światowej z winylu (tworzywa sztucznego). Sygnał na płycie zapisywano
mechanicznie w postaci spiralnego rowka biegnącego od brzegu płyty do jej
środka. Przy odtwarzaniu dźwięku rowek wprawiał w drgania umieszczoną
w nim cienką igłę. Drgania te były następnie przetwarzane na sygnały elek-
Gramofon z tubą
tryczne pobudzające głośnik.
Po II wojnie światowej skonstruowano inne urządzenie do zapisu i odtwa-
rzania dźwięku – magnetofon. Najważniejszą jego częścią była głowica, od
której parametrów zależała jakość dźwięku. Magnetofon dawał możliwość
przegrywania nagrań w warunkach domowych, dlatego taśma magnetyczna
stała się masowym nośnikiem dźwięku.

Gramofon Magnetofon szpulowy Magnetofon kasetowy

Płyta winylowa Taśma na szpuli Kaseta magnetofonowa

134