Page 62 - 883822_ATC_Podr_POL_Kl-3_cz_3

Noc na pustyni

W czwartek już od samego rana w klasie 3 a było słychać rozmowy

i dało się wyczuć oczekiwanie. To dzień prezentacji. Tym razem Janek

przygotował coś dla swoich koleżanek i kolegów. Będzie opowiadał

o nocy spędzonej na pustyni. Emocje są tym większe, że zbliża się termin

spotkania z lekturą „Afryka Kazika”. Wszyscy już przeczytali tę książkę.

Gdy okazało się, że Janek spał na pustyni, tak jak Kazimierz Nowak –
bohater lektury – od razu było wiadomo, że musi o tym opowiedzieć!

– Czy myślicie, że na pustyni jest gorąco? – Janek, z uśmiechem

na twarzy, zaczął swoją prezentację.

– Wiadomo, że tak – powiedział Marcin.

– Ale nie zawsze – z ostatniej ławki było słychać cichy głos Karola.

– Nie zawsze jest gorąco.

– Tak! – wykrzyknął Janek i zmienił slajd w prezentacji.

Był na nim razem z siostrą. W tle było widać tylko niebo i czerwony

piasek, a Janek miał na głowie czapkę i rękawiczki.
– Specjalnie wybrałem to zdjęcie. Też myślałem, że rodzice ze mnie

żartują, gdy kazali wziąć czapkę i rękawiczki. Ale wiecie co? Okazało

się, że wieczorem zrobiło się naprawdę zimno! – wykrzyknął. –

Kolację jedliśmy na dworze. Siedzieliśmy na dywanie przy niskim

stole – opowiadał i pokazał kolejne zdjęcie. Było na nim widać bardzo

duże namioty. – To namioty, w których śpi się na pustyni. W środku

są dywany, grube materace i koce. Popatrzcie.
Oczom dzieci ukazało się wnętrze takiego namiotu. Wszyscy

przyglądali się uważnie, bo chcieli zapamiętać jak najwięcej szczegółów.

Patrzyli na czerwono-białe dywany ze srebrną nitką, granatowe koce,

równo ułożone na materacach, żarówki wiszące pod sufitem namiotu.

– Janku, ten namiot nie wygląda luksusowo – powiedziała Elżunia.

– Podobało ci się tam?

– Bardzo mi się podobało! Mimo że nie ma wygód. Nie ma nawet

60