Page 60 - GwK_podrecznik_cz-2_kl-2_2018

Mikołaj marszczy brwi, odstawia wór z prezentami i opowiada z przejęciem:

— Już myślałem, że się spóźnię i z prezentów będą nici,

bo przy jednej z mlecznych mgławic zatrzymali mnie
kosmici. Tłumaczyłem im się długo, mieli bowiem wielkie

żale, że dla Ziemian mam prezenty, o nich zaś nie myślę
wcale...

Basia: — Nic dziwnego, Mikołaju!
robert: — Ci kosmici mieli rację!

zuzanna: — Dzieci z Marsa i Jowisza też czekają na atrakcje!
piotr: — I też lubią niespodzianki!
Mikołaj: — Tak myślicie?! Na mą babkę!

agata: — Wszystkie dzieci
we wszechświecie

na prezenty mają
chrapkę!

Marzenka: — I te rude, i te w piegi!
MiChał: — Te spokojne...

beata: — I szalone!!!
jola: — I te chude, i te grube!
karolek: — Nawet jeśli są zielone!

Mikołaj: — Tak, tak, teraz już rozumiem! Człek się po kosmosie
włóczy, i, jak widać, nie na darmo, bo się ciągle czegoś

uczy... No tak... Dobrze... Hmm... Czekajcie... W takim
razie, co powiecie, gdybym dzisiaj obdarował wszystkie
brzdące we wszechświecie?

58