Page 32 - historia 6
P. 32

Kalwinizm
                                            Twórcą innego wyznania protestanckiego – kalwinizmu – był fran-
                                            cuski teolog Jan Kalwin. Za podstawę wiary uznał on Biblię. Kal-

       Predestynacja – teoria, według       wini, w odróżnieniu od luteranów, wierzyli w predestynację, czy-
       której Bóg przeznaczył jednych       li  przeznaczenie.  Sprzeciwiali  się  zwierzchności  władców  świeckich
       ludzi do zbawienia, a innych         nad Kościołem. Pragnęli, by zarząd nad tą instytucją sprawowały za-
       skazał na potępienie. Człowiek       równo osoby duchowne, jak i świeckie – i w taki sposób zorganizowali
       nie ma zatem wpływu na to, czy       swoją wspólnotę. Kalwini, podobnie jak luteranie, nie uznawali hie-
       osiągnie po śmierci zbawienie.       rarchii kościelnej, kultu świętych, celibatu i większości sakramentów.
                                            W życiu codziennym przestrzegali surowych zasad moralnych: cenili
                                            skromność i pracowitość. Kalwinizm rozpowszechnił się między inny-
                                            mi w Szwajcarii (gdzie działał Kalwin) oraz we Francji.


                                                    Wojny religijne we Francji
                                            W XVI wieku jednym z fundamentów władzy monarszej we Francji
                                            był Kościół, niemal całkowicie podporządkowany katolickiej dynastii
                                            Walezjuszów. Francuscy królowie mieli wpływ na obsadę stano-
                                            wisk kościelnych i rozporządzali dobrami duchowieństwa. Nie chcieli
                                            więc, by ktokolwiek podważał pozycję tego stanu. Z tego powodu
                                            zwalczali rozprzestrzeniający się w kraju kalwinizm. Hugenoci, czy-
                                            li francuscy kalwini, byli prześladowani, a ich prawa – ograniczane.
                                            Pomimo to uzyskali poparcie części możnych rodzin i zdobyli znacz-
                                            ne wpływy. Nasilający się konflikt między hugenotami a katolikami
                                            doprowadził do wybuchu wojny domowej w latach 60. XVI wieku.
                                            Zakończył ją dopiero edykt wydany w 1598 roku w mieście Nantes
                                            [czyt. nant] przez króla Henryka IV Burbona. Na mocy edyktu nan-
                                            tejskiego hugenoci uzyskali we Francji wolność wyznania.





       Jednym z najkrwawszych epizodów
       wojen religijnych we Francji była noc
       św. Bartłomieja, czyli rzeź hugenotów
       dokonana przez katolików w Paryżu
       w 1572 roku. Doszło do niej podczas
       wesela zorganizowanego z okazji
       ślubu siostry króla Francji z przywódcą
       francuskich wyznawców kalwinizmu,
       królem Henrykiem Nawarskim
       (późniejszym Henrykiem IV Burbonem).
       Śmierć poniosło wtedy około trzech
       tysięcy hugenotów.

                                        30



   0618_881295_historia_kl6.indd   30                                                                         18.06.2019   11:05:56
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37