Page 32 - historia 7
P. 32

Początek Wiosny Ludów w Europie – wydarzenia we Francji

                                            W XIX w. największą próbą obalenia starego ładu była Wiosna Ludów.
                                            Nazywa się tak wystąpienia powstańcze i rewolucyjne w Europie w latach
                                            1848–1849. Miały one różny charakter: polityczny, społeczny lub narodowy.
                                               Wiosna Ludów rozpoczęła się we Francji. Reformy króla Ludwika Filipa
                                            były w odczuciu społeczeństwa zbyt zachowawcze. Na przykład pomimo ob-
                                            niżenia cenzusu w 35-milionowym państwie prawa wyborcze miało zaledwie
                                            240 tysięcy obywateli. Uważano to za głęboko niesprawiedliwe i domagano się
                                            wprowadzenia powszechnych praw wyborczych. Podnoszono również kwestie
        Rząd wyłoniony w wyniku rewolucji   społeczne, np. pogarszającą się sytuację materialną robotników. Na początku
        lutowej uchwalił powszechne         XIX w. we Francji rozpoczęła się rewolucja przemysłowa. Najbardziej sko-
        prawo wyborcze dla mężczyzn.
        Dzięki temu miliony obywateli       rzystali na tym właściciele fabryk; natomiast rzesze robotników żyły w nędzy.
        mogły głosować. Francja             Winą za to obarczano monarchę, który sprzyjał burżuazji. Niechęć do króla
        stała się jednym z najbardziej      i jego otoczenia pogłębiały liczne skandale z udziałem urzędników.
        demokratycznych państw świata.         W efekcie 22 lutego 1848 r. w Paryżu doszło do demonstracji przeciwko
        Powyżej: przywódca rewolucji
        lutowej – Alphonse de Lamartine     władcy i rządowi. Szybko przerodziły się one w walki uliczne z wojskiem.
        [czyt. alfons du lamartin],         Rozpoczęła się rewolucja lutowa. Król wiedział, że ma słabe oparcie w ar-
        przed ratuszem w Paryżu. Obraz      mii, dlatego abdykował. Już 25 lutego Francję ogłoszono republiką. Refor-
        Henryka Feliksa Philippoteaux'a     my nie uspokoiły nastrojów społecznych w kraju. Rząd republiki nie potrafił
        [czyt. filippota].
                                            skutecznie poprawić złej sytuacji materialnej milionów robotników. W rezul-
                                            tacie w czerwcu 1848 r. w Paryżu wybuchło powstanie robotnicze.








        Uczestnicy powstania
        robotniczego z czerwca 1848 r.
        chcieli wymusić na władzach
        republiki wprowadzenie praw,
        które chroniłyby ludzi pracy
        przed wyzyskiem fabrykantów.
        W efekcie doszło do krwawych walk
        między armią a demonstrantami.
        Wojsko było zmuszone zdobywać
        barykady uliczne ustawiane
        naprędce przez protestujących.
        Zginęło około 10 tysięcy ludzi.
        Obraz Horace’a Verneta [czyt. orasa
        werneta] Barykada na Rue Soufflot
        [czyt. ru suflo].

           Ostatecznie rząd republiki stłumił rozruchy i nie wprowadził głębszych reform społecznych. Kilka miesięcy później
        parlament uchwalił konstytucję, która powierzała władzę prezydentowi i deputowanym zasiadających w Zgromadzeniu
        Prawodawczym. Pod koniec 1848 r. w wyborach na prezydenta republiki zwyciężył bratanek Napoleona I – Ludwik
        Napoleon Bonaparte. Z czasem zniósł on republikę i ogłosił się cesarzem jako Napoleon III (lata panowania jako
        cesarz: 1852–1870). Władca ponownie ograniczył wolności obywatelskie i wprowadził cenzurę.

                                       30



                                                                                                              02.06.2020   10:20:18
   0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd   30                                                                    02.06.2020   10:20:18
   0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd   30
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37