Page 38 - historia 8

Walki na Atlantyku i działania powietrzne nad Europą

Obie strony przywiązywały wielką wagę do działań morskich. Od panowa-
nia na morzach i oceanach zależało bowiem zabezpieczenie szlaków, którymi
transportowano zaopatrzenie dla wojsk. Największe walki toczyły się o pano-
wanie na Oceanie Atlantyckim. Okręty Kriegsmarine [czyt. krigsmarine],
czyli niemieckiej marynarki wojennej, i samoloty Luftwaffe atakowały alianc-
kie jednostki. Niemcy na dużą skalę wykorzystywali też okręty podwodne
U-Booty. Do 1943 r. mieli przewagę w bitwie o Atlantyk. Po przystąpieniu
USA do wojny szala zwycięstwa zaczęła się przechylać na stronę aliantów.
W celu zniszczenia potencjału gospodarczego i złamania morale wroga
Aliancki nalot na Drezno w lutym obie strony przeprowadzały bombardowania powietrzne obiektów woj-
1945 r. spowodował śmierć skowych i cywilnych, fabryk oraz szlaków komunikacyjnych. Niemcy bombar-
50 tysięcy ludzi. Historyczna dowali Londyn i miasta na angielskim wybrzeżu. Natomiast alianci atakowali
zabudowa miasta legła w gruzach.
Powyżej: widok z wieży ratusza uprzemysłowione regiony III Rzeszy. Alianckie naloty doprowadziły do ogra-
na ruiny Drezna. niczenia produkcji uzbrojenia przez wroga. Ich skutkiem była jednak śmierć
setek tysięcy cywilów.

Amerykański bombowiec strzegący bezpieczeństwa konwoju Niemiecki okręt podwodny atakowany przez aliancki samolot

Karta atlantycka i Deklaracja Narodów Zjednoczonych

Jeszcze przed atakiem na Pearl Harbor USA sprzyjały krajom walczącym z państwami Osi. W ramach Lend-Lease
Act wspierały Wielką Brytanię i ZSRS. Szczególnie dobre były relacje brytyjsko-amerykańskie. W sierpniu 1941 r.
Roosevelt i Churchill spotkali się na pokładzie pancernika Prince of Wales [czyt. prins of łels] na Atlantyku. Przyjęli
wówczas dokument nazywany Kartą atlantycką. W deklaracji tej zawarli cele wojenne obu państw i zasady, na ja-
kich należało ukształtować powojenny porządek. Karta atlantycka zakładała rezygnację z podbojów i aneksji, posza-
nowanie prawa każdego narodu do suwerenności i wyboru odpowiadającej mu formy ustroju. Za konieczne uznano
wyrzeczenie się stosowania siły w stosunkach międzynarodowych, wolność handlu, zmniejszenie zbrojeń i stworze-
nie systemu bezpieczeństwa międzynarodowego. Karta atlantycka została podpisana przez innych członków koalicji
antyhitlerowskiej, m.in. ZSRS i Polskę. Do dokumentu odwoływała się Deklaracja Narodów Zjednoczonych
podpisana w 1942 r. w Waszyngtonie przez 26 państw. Jej sygnatariusze zobowiązali się do przestrzegania Karty
atlantyckiej i prowadzenia solidarnej walki z państwami Osi, aż do ich kapitulacji.

36