Page 74 - 881309_plastyka

5.1 Style w architekturze i rzeźbie XIX wieku

W XIX wieku kościoły, dwory królewskie i arystokratyczne przestały
być miejscami, w których rozwijała się sztuka. Nie budowano już
wielkich świątyń i rezydencji, przy których powstawaniu pracowali
artyści różnych dyscyplin. Poszczególne dziedziny sztuki nie były ze
sobą tak silnie powiązane jak w poprzednich epokach. W architek-
turze i rzeźbie nawiązywano do stylów z minionych okresów, a naj-
prężniej rozwijało się malarstwo. W XIX wieku powstawały przede
wszystkim obrazy sztalugowe, reprezentujące różne style i kierunki.
Artysta uzyskał prawo wolnej i twórczej wypowiedzi skierowanej do
różnych warstw społecznych. Centrum życia artystycznego stał się
Paryż.

W architekturze XIX wieku zaznaczyły się dwie główne tenden-
cje budowania: w pierwszej nawiązywano do doświadczeń wcześ-
niejszych epok, w drugiej – łączono kilka stylów w jednym budynku.
Do pierwszego nurtu należał neogotyk, w którym sięgano po cha-
rakterystyczne elementy gotyckie, jak np. łuk ostry, strzelistość bryły,
duże okna wypełnione witrażami. Przykładem architektury neogoty-
ckiej jest Pałac Westminster w Londynie (parlament).

Pałac Westminster w Londynie (parlament), XIX wiek

72