Page 10 - 881464_PLASTYKA_podrecznik_kl_7_ebook

1.2 Tworzywa w rysunku i grafice

Techniki rysunkowe

Wiecie już, czym jest rysunek jako dziedzina sztuki i jakie narzędzia są najbardziej przydatne do tworzenia jego dzieł.
Ten rozdział poszerzy waszą wiedzę na ten temat. Rysunkiem nazywamy pracę wykonaną narzędziami, które po-
zostawiają na płaszczyźnie ślad kreski. Zalicza się do nich: ołówek, kredkę, piórko, węgiel, kredę, flamaster, a także
pędzel, który – użyty w odpowiedni sposób – pozostawia na obrazie malarską linię. Rysunek może być nie tylko
linearny, ale także światłocieniowy, walorowy, malarski czy lawowany, tzn. wykonany tuszem zmieszanym z wodą.
Płaszczyzna, na której pozostają te ślady, to najczęściej papier. Jednak w przeszłości tworzono także rysunki np. na
pergaminie, drewnie lub kości słoniowej.
Papier rysunkowy ma różne formaty, różną gramaturę i fakturę o zróżnicowanej ziarnistości. Najbardziej popu-
larny jest format A. W zależności od wielkości jest określany cyframi od jeden do siedem, które podaje się obok litery.
Początkujący rysownicy powinni używać właśnie takich formatów i wybierać papier o gładkiej powierzchni. Ułatwia
to dobre zakomponowanie rysunku i uzyskanie precyzyjnych kresek i kształtów. Szorstki, ziarnisty papier to ciekawa
faktura dzieła. Jednak wymaga większej sprawności w posługiwaniu się narzędziami rysunkowymi. Na takim papie-
rze łatwiej jest rysować węglem, sangwiną lub innymi kredkami. Najczęściej rysownicy stosują brystol – gruby papier
odpowiedni do rysowania różnymi technikami.

Szkic Petera Paula Rubensa jest doskonałym przykła-
dem techniki mieszanej w rysunku. Do jego wykonania
autor użył węgla drzewnego i sangwiny. Sangwina to
kredka koloru brunatnoczerwonego. Jej szczególny kolo-
ryt wynika z zawartości tlenku żelaza z domieszką glinki
o barwie czerwonawej. Artyści z dawnych wieków często
posługiwali się tą techniką do wykonywania wstępnych
szkiców. Obecnie nie jest już tak popularna jak kiedyś.
Dzięki właściwościom użytych narzędzi artysta uchwycił
na rysunku żywe spojrzenie młodej kobiety, gładkość jej
twarzy, strukturę włosów i elementów stroju.

Peter Paul Rubens, Portret pokojówki, ok. 1625
Sangwina i węgiel

8