Page 201 - polski 8 cz2

Kiedy Rain jest skończony, Tomek znajduje ogłoszenie, że firma rekla-
5
mowa Platige Image szuka pracownika. Przychodzi pokazać im film. Chcą 5 Platige Image – czyt. platidż imidż
go z miejsca zatrudnić. Tomek bierze urlop dziekański, bo wydaje mu się,
że jeszcze wróci na studia, i zaczyna pracę w agencji.

Samotność
Tomek się boi. Od trzech lat z zapałem produkuje reklamówki, czuje, że się
uczy, dobrze zarabia. – Ale bałem się, że jeśli jeszcze kilka lat porobię rekla-
my, będę wyjałowiony – mówi. Czyta masę książek, zapisuje swoje pomysły
fabularne. [...]
Zwraca się do swojego ulubionego pisarza Jacka Dukaja, sonduje go bar-
dzo delikatnie.
Dukaj odpisuje: „Na tym poziomie niedookreśloności nie mogę odpowie-
dzieć: nie”. Po czym przesyła 400 stron opowiadań i pomysłów. Przez pół
roku zastanawiają się, co wybrać.
W październiku 1999 roku decydują się na skończone właśnie opowiada-
nie Katedra. Żeby je sfilmować, trzeba jednak wyrzucić z niego wszystko poza
opisem samej katedry. Scenariusz mieści się na dwóch stronach maszynopisu.
Tomek wie, że na studia już nie wróci. – Katedra to będzie mój prywatny
dyplom, który pozwoli mi na nazywanie siebie filmowcem.

Katedra
Trójwymiarowa animacja komputerowa (3D) bardziej przypomina film ku-
kiełkowy (taki jak Miś Uszatek) niż tradycyjną animację (Bolek i Lolek). Najpierw
buduje się scenografię. W Uszatku – ze styropianu, tektury i gliny. W Katedrze
wszystko robi się na komputerze z siatek powierzchniowych pokrytych róż-
nymi strukturami. Zbudowanie jednego planu filmowego może zająć nawet
dwa miesiące.
Jeśli chcemy mieć las, rzeźbimy w programie komputerowym około
dziesięciu różnych drzew (to nie rysowanie, tu komputer musi wiedzieć, jak
to drzewo wygląda z każdej strony, z boku, z tyłu). Potem kopiujemy je i usta-
wiamy na planie. Możemy je ustawić dalej albo bliżej i – wtedy drzewo odda-
lone zmniejszy się. Głębia jest naturalna (choć wirtualna).
Potem budujemy postaci. Najpierw robimy im szkielet z patyczków (oczy-
wiście w komputerze). Potem animujemy ich ruch. Powiedzmy, że bohater
w klatce nr 1 stoi prosto i ma podnieść rękę. Łapiemy za staw łokciowy, barko-
wy i przesuwamy je odrobinę. Nową pozycję nazywamy klatką nr 10, to tzw.
klatki kluczowe. W tradycyjnym filmie animator robi podobnie, a potem jego
pomocnicy dorysowują klatki pośrednie (od drugiej do dziewiątej). Tu wyko-
na to komputer.
Puryści techniki 3D uważają, że do scenografii nie można niczego dory- 6 purysta – człowiek przesadnie dbają-
6
sować. Ale przecież w zwykłym filmie aktorskim używa się czasem zastawek cy o poprawność
(np. Góry Skaliste w westernach, które są na wielkiej planszy za aktorami).
Tomek również dorysowuje część tła.

199