Page 14 - 883306_ATC_Podr_POL_Kl-2_Cz_1_MULTIBOOK

Czyja to wina?

Pani Joanna, wychowawczyni klasy II, pomagała dzieciom rozwiązać

łamigłówkę matematyczną, gdy nagle zadzwonił dzwonek. Dzieci

zaczęły w pośpiechu chować książki, zeszyty i długopisy. Łucja chciała

jak najszybciej opowiedzieć swojej przyjaciółce, Basi, o filmie, który

oglądała poprzedniego dnia, i niecierpliwie przebiegała pomiędzy

ławkami. Bach! Niechcący strąciła piórnik Witka i wszystkie przybory

rozsypały się na podłodze. Były tam długopisy, ołówki, nożyczki, kredki,

pisaki i gumka do zmazywania. Jeden z ołówków wpadł prosto pod nogi

przechodzącej Marysi, która się poślizgnęła i upadła.
– Uważaj, jak chodzisz! – zawołał zdenerwowany Witek.

Marysia zaczęła płakać, bo nie dość, że bolało ją kolano, to zrobiło jej

się przykro, że Witek na nią krzyczy.

– To wina Łucji, a nie mojaaa... Ona strąciła twój piórnik, a nie jaaa –

powiedziała zapłakana Marysia.

– Dlaczego trzymasz otwarty piórnik na ławce? Mogłeś go zamknąć

i od razu włożyć do plecaka – broniła się Łucja.
Nauczycielka podeszła do dzieci i poprosiła, żeby opowiedziały, co się stało.

– To jej wina!

– To jego wina!

– To przez niego! – przekrzykiwały się.

Pani Joanna pochyliła się nad zapłakaną Marysią. Sprawdziła, czy

nie zrobiła sobie krzywdy, zapytała, czy coś ją boli, a potem pomogła

dziewczynce wstać.

12 Nasze sprawy Wśród przyjaciół