Page 63 - geografia 6

Na południu Europy, z zachodu na wschód ciągnie się pas gór. Około 200 mln lat temu (w czasach

pierwszych dinozaurów) Afryka zaczęła zderzać się z Europą i Azją. Proces ten trwa do dziś i powoduje
powstawanie gór (powolne, ale bardzo silne fałdowanie i unoszenie skał, tzw. ruchy górotwórcze). W ten
sposób wypiętrzyły się m.in. Alpy, Karpaty, Kaukaz, Pireneje i Apeniny. Najwyższym szczytem
Europy jest leżący w Alpach Mont Blanc [czyt. mą blą] – o wysokości 4810 m n.p.m.
Wymieniony pas to niejedyny obszar górski w Europie. Na północy znajdują się dużo starsze Góry
Skandynawskie. Ich skały zostały sfałdowane i wyniesione wzwyż 400 mln lat temu, ale w kolejnych
erach zostały znacznie zniszczone przez siły przyrody. Po setkach milionów lat, w epoce lodowcowej,
ponownie zyskały cechy krajobrazu wysokogórskiego. Do gór, które mają także bardzo długą i skompli-
kowaną historię należą Sudety i Ural. W Europie występują też góry wulkaniczne, które występują jako
pojedyncze stożki, np. Etna i Wezuwiusz na południu, czy Hekla na północy (patrz temat 2.7).
Obszary, które mają wysokości bezwzględne wyższe niż niziny, a niższe niż góry – to wyżyny. Typowo
wyżynne krajobrazy występują m.in. na półwyspach Iberyjskim i Bałkańskim.

1 2

3 4

2.7 Góry Europy: w Alpach najwyższym szczytem jest Mont Blanc na granicy francusko-włoskiej (1), Tatry widoczne od strony
słowackiej (2) oraz we Włoszech: Apeniny w Toskanii (3) i wulkan Wezuwiusz (4) koło Neapolu

61

0702_881340_Geografia_6_.indd 61 04.07.2019 11:35:16