Page 10 - 890695_GWK_podrecznik_kl3_cz 4_2019
P. 10

126. Pracowite mrówki





                                                        Mrówki są owadami społecznymi.
                                                    Żyją w skupiskach — budują mrowiska.

                                                   Mrowisko to budowla przypominająca
                                                   prawdziwy wielopoziomowy wieżowiec.
                                                   To, co zwykle widzimy, to tylko część
                                                  mrowiska, kopiec ochronny. Właściwe

                                                 mrowisko znajduje się w ziemi i może mieć
                                               nawet dwa metry głębokości.
                                                W wybrane miejsce mrówki przynoszą drobne
                                         gałązki, kawałki kory, igliwia i umacniają je ziemią

                               zwilżoną własną śliną. Powierzchnię kopca przykrywają
          drobnym, gładkim igliwiem, dokładnie układając jedną igiełkę przy drugiej.
          Deszczowa woda ścieka po mrowisku jak z dachówek, a mokre cząstki ziemi
          zlepiają i jeszcze bardziej umacniają mrówczy dom. Taki dach oprze się nawet

          silnym wiatrom. Dookoła mrowiska mrówki mają wykopany system kanałów
          odprowadzających wodę.


             Założycielką rodu jest samica — królowa. Ona wybiera miejsce na nowe

          mrowisko i to ona wydaje na świat wielotysięczne potomstwo.
          Najważniejszym zadaniem mrówek jest troska o potomstwo i królową.
          Mrówki robotnice karmią królową i dbają o jej czystość. Po złożeniu jaj
          przez królową matkę natychmiast wynoszą je do specjalnej komory. Zebrane

          tam jaja robotnice często odwracają, przekładają i oblizują, karmiąc je w ten
          sposób. Gdy z mrówczych jaj wylęgną się larwy, wtedy robotnice zajmują się
          karmieniem żarłocznych maluchów.
          Wreszcie larwy owijają swoje ciało w kokon. Robotnice przenoszą kokony

          z poczwarkami do innych komór i pracę rozpoczynają mrówki, które pomagają
          młodym, wychodzącym z kokonów, do czasu, gdy same nie zaczną być zdolne
          do pracy. Poza pracami pielęgnacyjnymi mrówki muszą zdobywać pożywienie,
          bronić mrowiska, odbudowywać je, pełnić straż u wejścia i sprzątać. Mrówki

          żyją bardzo długo. Królowa — nawet dwadzieścia lat, a robotnice do sześciu lat.


             Mrówki porozumiewają się ze sobą za pomocą węchu i dotyku. Czułkami
          potrafią wyrazić prośbę o pokarm, przekazują wiadomość o zdobyczy, proszą

          o pomoc. Badaniem życia mrówek zajmują się naukowcy, zwani myrmekologami.
          Mrówcze prawo nakazuje pomagać słabym i głodnym. Głodna mrówka, spotykając
          sytą, dotyka jej głowy czułkami i natychmiast otrzymuje kropelkę pożywienia.


          8
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15