Page 68 - 890695_GWK_podrecznik_kl3_cz 4_2019

154. Loty w kosmos

Ludzie obserwowali niebo od najdawniejszych czasów. Najlepiej widocznymi
obiektami były Słońce i Księżyc, które czczono jako bóstwa. Inne tajemnicze
gwiazdy i planety były ledwie widoczne. Wielcy astronomowie dokonywali

coraz więcej odkryć, a swoim następcom pozostawiali nowe, niepotwierdzone
przypuszczenia. Wielu ludzi marzyło o podróży w kosmos.
W połowie XX wieku rozpoczęły się eksperymenty z wprowadzeniem
na orbitę okołoziemską pierwszych satelitów. W 1957 r. udało się to Rosjanom
ze Sputnikiem 1, a w 1958 r. Amerykanie wprowadzili na orbitę Explorera.
Po wielu próbach w 1961 r. w kosmos

poleciał pierwszy człowiek — Jurij Gagarin.
Na statku Wostok 1 w ciągu 108 minut ten
radziecki kosmonauta okrążył Ziemię i tym
samym rozpoczął nowy etap badań kosmosu

— loty załogowe.
Zanim jeszcze w kosmos wystrzelono
pierwsze satelity, istniały już plany wysłania
na Księżyc i inne planety urządzeń, zwanych
sondami. Po wielu próbach radzieckie
i amerykańskie sondy zaczęły docierać

na Księżyc, przesyłały zdjęcia, a niektórym
udało się wrócić na Ziemię z próbkami skał.

Jurij Gagarin Aż wreszcie 20 lipca 1969 r. po raz pierwszy
na powierzchni Księżyca stanęli ludzie. Byli to

astronauci misji Apollo 11 Neil (czytaj: nil)
Armstrong i Edwin Aldrin (czytaj: oldrin),
a trzeci astronauta — Michael Collins (czytaj:
majkel kolins) krążył na orbicie Księżyca
w załogowej części statku.
Kiedy Armstrong wyszedł po drabinie

ze statku kosmicznego i postawił stopę
na pokrytej pyłem powierzchni srebrnego globu,
wygłosił słowa, które przeszły do historii:
„To jest mały krok człowieka,

ale wielki krok ludzkości”.
Po misji Apollo 11 na Księżycu lądowało
Neil Armstrong jeszcze pięć statków, ostatnia misja odbyła
się w 1972 roku. Od tamtego czasu nikt nie
lądował na srebrnym globie.

66