Page 99 - 1004_883383_historia_kl4_DRUK.indd
P. 99

Zwycięstwo pod Racławicami

          Po złożeniu przysięgi na krakowskim rynku Tadeusz Kościuszko wy-
          ruszył w kierunku Warszawy. Pod swoją komendą miał kilkutysięczną
          armię. Stopniowo dołączały do niej kolejne oddziały. Niedaleko Kra-
          kowa Rosjanie usiłowali zastąpić drogę Polakom. Dnia 4 kwietnia
          1794 roku wywiązała się bitwa pod Racławicami. Polacy zwycię-
          żyli w niej część wojsk rosyjskich. Sukces został odniesiony w dużej
          mierze dzięki poświęceniu kosynierów.
            Wiadomość o zwycięstwie szybko rozeszła się po kraju, a Polacy
          uwierzyli, że wygrana jest możliwa. Do powstania lokalnie przyłą-            Chorągiew kosynierów z 1794 roku.
          czała się szlachta. Na ulice Warszawy wystąpili mieszkańcy miasta.           Widoczne na niej hasło podkreśla
          Wraz z żołnierzami wyparli ze stolicy rosyjski garnizon. W walkach           rolę chłopów: w czasie pokoju
          zasłużyli się szewc Jan Kiliński i prezydent miasta Ignacy Zakrzewski.       ciężką pracą na roli zapewniają
          Powstańcy litewscy pod wodzą Jakuba Jasińskiego wyzwolili Wilno.             chleb, a w czasie wojny – bronią
          Powstanie wybuchło także w Wielkopolsce w zaborze pruskim.                   ojczyzny.
            Udział  w  powstaniu  ochotników  z  różnych  grup  społecznych  –         Kosynierzy – chłopi uzbrojeni
          chłopstwa, mieszczaństwa i szlachty – sprawił, że insurekcja kościusz-       w kosy postawione na sztorc,
          kowska jest uznawana za nasze pierwsze powstanie narodowe.                   czyli do góry.


           1   Oddział kosynierów atakuje rosyjskich artylerzystów.
           2   Wojciech Bartos zatyka czapką krakuską otwór zapłonowy armaty, uniemożliwiając rosyjskiemu żołnierzowi oddanie strzału.

           3    Tadeusz Kościuszko – dowódca powstania – wskazuje chłopom kierunek natarcia. Naczelnik został ukazany
               w sukmanie, czyli długim okryciu noszonym dawniej przez chłopów. W rzeczywistości naczelnik włożył sukmanę
               po bitwie. Uczynił to dla podkreślenia zasług kosynierów.

















                                     3















                                                                                  97



                                                                                                              04.10.2022   11:35:06
   1004_883383_historia_kl4_DRUK.indd   97                                                                    04.10.2022   11:35:06
   1004_883383_historia_kl4_DRUK.indd   97
   94   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104