Page 165 - historia 7

Konferencja w Paryżu i traktat wersalski

Zwycięzcą I wojny światowej była ententa, która podyktowała ciężkie warunki pokoju Niemcom i ich sojusznikom.
Szczegóły traktatu pokojowego ustalono podczas konferencji pokojowej w Wersalu pod Paryżem, którą zwo-
łano w styczniu 1919 r. Wzięły w niej udział delegacje z 27 państw, w tym z Polski. Kluczowe decyzje podejmo-
wały trzy kraje: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Francja, a w niektórych sprawach także Włochy i Japonia.
Do Paryża nie zaproszono przedstawicieli Niemiec. Dano im jedynie gotowy dokument do podpisu. W konferencji
nie uczestniczyli również dyplomaci z Rosji sowieckiej, której rządu ententa nie uznawała.
Warunki traktatu wersalskiego sformułowano w wyniku debat, dyskusji i sporów toczonych przez wiele miesięcy
podczas konferencji. Został on podpisany 28 czerwca 1919 r. przez delegacje zwycięskich państw oraz przez Niemcy.

Najważniejsi politycy w czasie
konferencji pokojowej w Paryżu:
1. David Lloyd George [czyt. dejwit
lojd dżordż] – premier Wielkiej
Brytanii. Nie chciał, żeby Francja
wzmocniła się kosztem Niemiec,
dlatego sprzeciwiał się ich
nadmiernemu karaniu.
2. Vittorio Emanuele Orlando
[czyt. wittorio emanuel orlando] –
premier Włoch. Liczył na to, że jego
kraj zdobędzie znaczące nabytki
terytorialne kosztem Austro-Węgier.
3. Georges Clemenceau [czyt. żorż
klemęso] – premier Francji. Jego
kraj poniósł znaczne straty wojenne.
Z tego powodu Clemenceau dążył
do surowego ukarania Niemców.
4. Thomas Woodrow Wilson –
prezydent USA. W kwestii Niemiec
1 2 3 4
podzielał stanowisko brytyjskie.

Więcej na temat

Zasady obowiązujące podczas konferencji w Paryżu

Podczas konferencji za punkt wyjścia w rozmowach o nowym kształcie Europy przyjęto słynne 14-punktowe orędzie
prezydenta Wilsona ze stycznia 1918 r. Amerykański przywódca zawarł w nim warunki konieczne dla zachowa-
nia międzynarodowego pokoju. Były to: jawność układów zawieranych pomiędzy państwami, swoboda żeglugi,
zniesienie ograniczeń w handlu i rozbrojenie. Poza tym Wilson uważał, że należy uwzględniać nie tylko interesy
mocarstw kolonialnych, ale również mieszkańców kolonii. Równie istotne, zdaniem prezydenta, było poszanowanie
prawa poszczególnych narodów do niepodległości lub autonomii. Dotyczyło to między innymi Polaków i innych
narodów, które zamieszkiwały Monarchię Austro-Węgierską. Poruszenie tej kwestii przez Wilsona – przywódcę
światowego mocarstwa – miało kluczowe znaczenie dla powodzenia dążeń narodowych.

z Porównaj zasady przyjęte podczas konferencji paryskiej z tymi obowiązującymi w czasie kongresu wiedeńskiego.
Jak w 1919 r. odnoszono się do kwestii narodowej, a jak – w 1815 r.?

163

02.06.2020 10:23:25
0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd 163
0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd 163 02.06.2020 10:23:25