Page 77 - historia 7
P. 77

Secesja stanów południowych

          W 1860 r. w wyborach prezydenckich zwyciężył Abraham Lincoln [czyt.
          linkoln] – republikanin, zwolennik abolicjonizmu i centralizacji. Prezydent
          z  takimi  poglądami  był  nie  do  zaakceptowania  w  stanach  południowych.
          Na przełomie lat 1860 i 1861 większość z nich dokonała secesji (wystą-
          pienia) z Unii (tak brzmiała potoczna nazwa Stanów Zjednoczonych). Se-
          cesjoniści założyli własne państwo – Skonfederowane Stany Ameryki
          (Konfederację) ze stolicą w Richmond [czyt. riczmond] w Wirginii [czyt.
          wirdżinii].  Odłączenie  się  stanów  południowych  zapoczątkowało  wojnę
          z Unią, która stanęła w obronie jedności kraju. Północ była w korzystniej-
          szej sytuacji. Dysponowała większą liczbą żołnierzy, miała lepiej rozwinięty
          przemysł (także zbrojeniowy) i bardziej wydajne rolnictwo. Silna flota Półno-
          cy mogła w każdej chwili zablokować porty Południa, które było całkowicie
          uzależnione od importu towarów, w tym broni, z zagranicy.                  W 1863 r. Lincoln wydał dekret
                                                                                     znoszący niewolnictwo na Południu.
                                                                                     Jednak to od wyniku wojny
                                                                                     zależało, czy południowe stany
                                                                                     podporządkują się temu prawu.








                                                                                     Wojnę secesyjną rozpoczął
                                                                                     przeprowadzony 12 kwietnia 1861 r.
                                                                                     atak sił Konfederacji na fort
                                                                                     Sumter [czyt. samter] w Karolinie
                                                                                      Południowej.





          Lincoln o niewolnictwie

          Zasada niewolnictwa jest nielogiczna. „Jeśli A. może dowieść, choćby w sposób najbardziej przekonujący, że ma
          prawo niewolić B. – to przecież B., używając tych samych argumentów, może udowodnić, że ma prawo niewolić A.”
             Mówicie, że A. jest biały, a B. – czarny. A zatem jest to sprawa koloru: ludzie o jaśniejszej skórze mają prawo
          niewolić ciemnoskórych? Zastanówcie się. Jeśli przyjmiecie tę zasadę, możecie stać się niewolnikami pierwszego spo-
          tkanego człowieka, który ma jaśniejszą cerę niż wy.
             Powiadacie, że nie jest to właściwie sprawa koloru skóry? Że biali górują intelektualnie nad czarnymi i dlatego
          mają prawo ich niewolić? Zastanówcie się ponownie. W myśl tej zasady powinniście zostać niewolnikami pierwszego
          spotkanego człowieka, który okaże się inteligentniejszy niż wy.

                                                                      Źródło: S.B. Oates, Lincoln, tłum. M. Ronikier, Warszawa 1991
           1   Jakie stanowisko zajął Lincoln wobec problemu niewolnictwa? W jaki sposób je uzasadnił?
           2   Napisz list do plantatorów, w którym przedstawisz własne argumenty potwierdzające słuszność zniesienia
              niewolnictwa. Możesz również odwołać się do tych podanych przez Lincolna.

                                                                                   75



                                                                                                              02.06.2020   10:21:22
   0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd   75                                                                    02.06.2020   10:21:22
   0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd   75
   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82