Page 216 - historia 8
P. 216
Zmiany w Bułgarii i krwawa rewolucja w Rumunii
Pokojowo przebiegały też zmiany w Bułgarii. W listopadzie 1989 r. umiar-
kowani komuniści zmusili do ustąpienia przywódcę kraju Todora Żiwkowa
i przejęli władzę. W 1991 r. przeprowadzono tam wybory demokratyczne.
Znacznie ostrzejszy przebieg miały wydarzenia w Rumunii. Od 1965 r.
krajem rządził Nicolae Ceaușescu [czyt. nikolaje czauszesku]. Dyktator
opierał swoje rządy na policyjnym terrorze i nie chciał dopuścić do demo-
Członkowie antykomunistycznej kratyzacji kraju. Rumuńska gospodarka była zrujnowana, większość ludzi
demonstracji i żołnierz rumuński żyła w biedzie. Tymczasem Ceaușescu i jego współpracownicy prowadzili
w walce z siłami policji wspierającej wystawne życie. To dodatkowo potęgowało nienawiść do dyktatora i jego
Nicolae Ceaușescu 24 grudnia
1989 r. w centrum Bukaresztu świty. Punktem zapalnym stały się prześladowania władz wobec mniejszości
węgierskiej w Transylwanii. W połowie grudnia 1989 r. w stolicy regionu,
Timişoarze [czyt. timiszuarze], doszło do antyrządowych protestów. Ceaușe-
scu podjął decyzję o użyciu przeciwko demonstrantom sił milicji i wojska.
Zginęło ponad 100 osób. Protesty szybko rozlały się na cały kraj. Ostatecznie
przeciwnicy dyktatora w partii komunistycznej obalili go przy poparciu woj-
ska. Ceaușescu został schwytany i rozstrzelany wraz z żoną 25 grudnia 1989 r.
Po tym wydarzeniu w Rumunii ustanowiono system wielopartyjny.
Rozpad Jugosławii – wojna domowa
Innym torem potoczyły się wydarzenia w Jugosławii. Ten komunistyczny kraj
do 1980 r. był rządzony silną ręką przez Josipa Broza-Tito. Po jego śmierci
poszczególne narody tworzące federację – np. Chorwaci czy Macedończycy
W czasie wojny w Jugosławii
doszło do tragicznych wydarzeń – zaczęły się domagać niepodległości. Na przełomie lat 1989 i 1990 doszło
w Srebrenicy. Latem 1995 r. do załamania systemu komunistycznego w kraju. W 1991 r. niepodległość
oddziały serbskie wymordowały ogłosiły Słowenia, Chorwacja i Macedonia, a następnie Bośnia i Her-
tam ponad siedem tysięcy osób. cegowina. W pokojowym rozpadzie państwa przeszkodziła Serbia – domi-
O odpowiedzialność za tę i inne
zbrodnie oskarżano Slobodana nująca republika Jugosławii. Prezydent tego kraju Slobodan Milošević [czyt.
Miloševicia. W 2002 r. dyktator miloszewić] zmierzał do oderwania od nowych państw terenów zamieszka-
stanął przed Międzynarodowym nych w większości przez Serbów. Zapoczątkowało to krwawy konflikt zbrojny
Trybunałem Karnym w Hadze. w latach 1992–1995. Toczył się on głównie na obszarze Bośni i Hercegowiny.
Zmarł przed ogłoszeniem wyroku.
Na zdjęciu: ekshumacja zwłok Serbowie walczyli tam z siłami Bośniaków i Chorwatów. W czasie wojny do-
w Srebrenicy. szło do czystek etnicznych. Śmierć poniosło ponad 200 tysięcy ludzi. Walki
zakończyło porozumienie z Dayton [czyt. dejton] w 1995 r. W rejon kon-
fliktu skierowano siły pokojowe pod dowództwem NATO.
Czystka etniczna – systematyczne Niespokojna sytuacja panowała w Kosowie – autonomicznym okręgu
i systemowe wymuszone usuwanie w Serbii. W 1991 r. Albańczycy, którzy stanowią większość mieszkańców tej
grup etnicznych, rasowych prowincji, opowiedzieli się w referendum za niepodległością. Wobec sprze-
lub religijnych z danego terytorium ciwu Serbii w latach 1998–1999 doszło do wojny. Obie strony dopuściły się
przez silniejszą grupę etniczną; mordów na cywilach. W regionie interweniowało NATO. W 1999 r. zmu-
często z zamiarem uczynienia tego
obszaru etnicznie jednorodnym. siło ono Slobodana Miloševicia do zaprzestania czystek etnicznych, wyco-
Obejmuje deportacje i przesiedlenia, fania serbskich wojsk z Kosowa i wyrażenia zgody na wkroczenie sił ONZ.
ograniczanie praw i fizyczną likwidację. W 2008 r. Kosowo ogłosiło niepodległość, której Serbia nie uznała.
214
