Page 71 - historia 8
P. 71

Więcej na temat


          Kim byli cichociemni?

          Walkę AK w okupowanym kraju wspierali cichociemni. Byli to najlepsi żoł-
          nierze wyszkoleni w Wielkiej Brytanii w ośrodkach zajmujących się opera-
          cjami specjalnymi. Drogą lotniczą przerzucano ich do kraju, gdzie służyli jako
          dowódcy, instruktorzy wojskowi i agenci wywiadu. Wstępowali do oddziałów
          partyzanckich oraz uczestniczyli w tajnych akcjach bojowych. Od lutego 1941 r.
          do grudnia 1944 r. do okupowanej Polski przerzucono 316 cichociemnych.
          Do najbardziej znanych należał ostatni Komendant Główny AK gen. Leopold
          Okulicki „Niedźwiadek”, wybitni dowódcy partyzanccy: Jan Piwnik „Ponury”,   Major Jan Piwnik „Ponury” walczył
          Maciej Kalenkiewicz „Kotwicz” i Hieronim Dekutowski „Zapora”, a także      w wojnie 1939 r., a potem we Francji.
                                                                                     W 1941 r. został przerzucony do kraju
          Bolesław Kontrym „Żmudzin” – wykonawca wielu wyroków śmierci na agen-      jako cichociemny. Dwa lata
          tach gestapo.                                                              później przeprowadził słynną
                                                                                     akcję rozbicia więzienia w Pińsku.
              z  Cichociemnych nazywa się czasem elitą dywersji. Czy zgadzasz się z tym   Dowodził oddziałami partyzanckimi
              stwierdzeniem? Odpowiedz na to pytanie po zapoznaniu się ze szczegółowym   AK. Zginął w walce z Niemcami
              życiorysem jednego z wymienionych żołnierzy cichociemnych.             w czerwcu 1944 r.





          Podziemie komunistyczne
          Oprócz organizacji niepodległościowych na okupowanych ziemiach polskich
          formowało się podziemie komunistyczne. W grudniu 1941 r. do Generalnego
          Gubernatorstwa przerzucono z Moskwy drogą lotniczą kilku działaczy ko-
          munistycznych. W styczniu 1942 r. powołali oni Polską Partię Robotniczą
          (w skrócie: PPR). Jednym z jej głównych działaczy, a następnie przewodni-
          czącym był Władysław Gomułka. PPR odnosiła się z wrogością do rządu
          na emigracji i do podziemia niepodległościowego. Opowiadała się za ustano-
          wieniem w Polsce ustroju komunistycznego.
             W 1942 r. PPR powołała własną formację zbrojną – Gwardię Ludową.
          Z czasem przekształciła się ona w Armię Ludową (AL) pod dowództwem
          gen. Michała Żymierskiego „Roli”. Latem 1944 r. liczebność Armii Ludowej
          wynosiła około sześciu tysięcy ludzi.
             Pod koniec 1943 r. PPR powołała organizację, która miała stanowić zalą-
          żek przyszłego parlamentu – Krajową Radę Narodową (KRN). Jej prze-
          wodniczącym został działacz PPR Bolesław Bierut. KRN reprezentowała
          interesy komunistów, którzy całkowicie ją zdominowali.
             PPR  miała  znikome  poparcie  społeczne.  Powszechnie  było  wiadomo,
          że stanowiła ona narzędzie polityki Stalina, który zmierzał do podporząd-
          kowania sobie Polski po wojnie. Wydawało się, że komuniści nie odegrają    Ciekawe!
          większej roli. Rachuby te okazały się błędne. Wkrótce Polska Partia Robotni-  PPR – Płatne Pachołki Rosji – takie roz-
          cza uzyskała potężne wsparcie ze strony Armii Czerwonej, gdy ta wkroczyła   winięcie tego skrótu można było zoba-
          na ziemie polskie od wschodu.                                              czyć na murach w okupowanym kraju.

                                                                                   69
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76