Page 80 - 881309_plastyka

5.3 Nowe metody malowania

W XIX wieku artyści wykorzystali odkrycia naukowe do stworzenia nowej metody malowania. Dywi-
zjonizm, bo tak nazywa się ta metoda – polega na rozbiciu plamy koloru na zasadnicze barwy widma
słonecznego (znajdujące się w kole barw). Farby w tych kolorach kładzie się na płótnie nieregularnymi
i drobnymi plamkami, które w oku oglądającego łączą się w płaszczyzny jednolitej, intensywnej i świetli-
stej barwy. Taki sposób malowania był charakterystyczny dla impresjonistów, którzy wychodzili w plener
i szybko utrwalali na płótnie piękno i oświetlenie pejzażu w danej chwili.
Metoda dywizjonizmu została przekształcona w nową technikę – zwaną pointylizmem [czyt. puentyli-
zmem]. Ten sposób malowania polega na równomiernym pokrywaniu powierzchni obrazu drobnymi, regu-
larnymi, różnobarwnymi punktami i plamkami, kładzionymi na płótno czubkiem pędzla. Odległość, z jakiej
te punkty i plamki zlewają w oku widza w jednolitą plamę, bywała dokładnie obliczana z uwzględnieniem
ich wielkości. Te punkty i kreski, oglądane z odpowiedniego oddalenia, łączą się w jedno, tworząc obraz.

Claude Monet, Spacer. Kobieta z parasolką, 1875. Camille Pissarro [czyt. kamil pisaro], Pejzaż Eragny
Metoda malowania – dywizjonizm [czyt. erani], 1886. Metoda malowania – pointylizm

78