Page 70 - 881414_FIZYKA_podrecznik_kl_8_PP_fiipbook
P. 70

Doświadczenie 14.


        Badamy zależność wychylenia wahadła z położenia równowagi od czasu
        Niezbędne przedmioty:  metalowy lejek z niewielkim otworem (lub plastikowa butelka z nakrętką z dziurką), piasek (może
                             być kasza manna), cienka bawełniana linka (nić) o długości ok. 1 m, taśma papierowa o szerokości
                             25–30 cm, wykonana z kartki A1 (można skleić taśmą klejącą, pod spodem, kartki papieru do
                             drukarek – A4), statyw; lejek można zastąpić butelką z płynem do mycia naczyń

        Wykonanie:
        •  Przymocuj linkę do modelu wahadła matematycznego (lejka, butelki).
        •  Zawieś wahadło na statywie. Pod wahadłem umieść początek taśmy
           papierowej w taki sposób, aby szerokość taśmy była ustawiona w kierunku
           równoległym do kierunku drgań wahadła.
        •  Zatkaj otwór lejka palcem i nasyp do środka piasek.
        •  Odchyl wahadło o ok. 5 cm od pionu, zdejmij palec z otworu lejka i w tym
           samym momencie puść wahadło.
        •  Przesuwaj papierową taśmę ruchem jednostajnym.
        •  Powtórz doświadczenie, odchylając wahadło od pionu o ok. 10 cm.




        Obserwacje:
        •  Na papierowej taśmie piasek (kasza, płyn) wyznacza położenie wahadła. Gdy taśma się nie przesuwa, piasek rysuje
           odcinek o długości równej podwójnej amplitudzie. Gdy taśma przesuwana jest ruchem jednostajnym, wysypany piasek
           wyznacza sinusoidę. Im bardziej wychylimy lejek (dostarczymy więcej energii), tym amplituda drgań jest większa.
        Wniosek:     Wykresem położenia wahadła w ruchu drgającym, czyli zależności jego wychylenia z położenia równowagi
                     od czasu, jest sinusoida. Im więcej energii dostarczymy ciału wprawianemu w drgania, tym większa jest
                     amplituda jego drgań.




                                            Analiza wykresu zależności wychylenia wahadła od czasu
                                            W doświadczeniu mogłeś zauważyć, że lejek wykreślił sinusoidę. Jeśli znamy
                                            czas, w którym przesuwaliśmy papierową taśmę, to potrafimy również osza-
                                            cować okres drgań lejka i narysować wykres x(t) położenia wahadła (lejka)
                                            w ruchu drgającym. Precyzyjne określenie położenia byłoby możliwe, gdy-
                                            byśmy zarejestrowali drgania na filmie lub zastosowali technikę stroboskopii
                                            (zobacz Ciekawe! s. 69).

                                            x (cm)                           T
                                               10
                                                           A
                                               0
                                                     A      2     3    4     5     6    7     8     9    10   t (s)
                                              -10              T

        Odczytaj z wykresu x(t) amplitudę, okres   2.12  Wykres zależności odległości lejka od położenia równowagi od czasu
        i częstotliwość drgań lejka.        trwania ruchu

                                       68
   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75