Page 97 - GwK_podrecznik_cz-2_kl-2_2018

— Czego?

— Śladów życia!
Chodzi po lesie, w którą spojrzy stronę

— są sosenki i jałowce zielone! Odgrzebuje śnieg

łopatą, a pod śniegiem — co to, czyżby lato?

Listki borówek się zielenią, pączki
konwalii w ziemi przycupnięte, liście

paproci ciasno zwinięte i kwitnie pod

śniegiem różowa stokrotka — taka, jaką

latem często można spotkać...
Jak to Żywija zobaczyła — w ręce zaklaskała, z radości skoczyła...

— Widzisz, zimo mroźliwa — jest życie, tylko się przytaiło*,

pod śniegiem odpoczywa!
Potem pobiegła na łany żytem i pszenicą jesienią obsiane. Odgrzebała

śnieg z kawałka pola, a tu ruń zielona!

— Nie zmożesz, zimo, życia — choć mróz to niedola!

Pobiegła do ogrodu, co go uprawiały dzieci, pewno wymarzły kwiatki...

— odgarnia śnieg — co to? Niespodzianka, kwitną pod śniegiem bratki!
Tulą się na zagonie — malwy, tulipany, piwonie — czekają, kiedy dzwonek

na wiosnę zadzwoni!

Wraca Żywija do lasu i radość ją przenika. Wtem słyszy śliczny trelik,
jak delikatny dzwoneczek — to pieśń mysikrólika!

— Najmniejsza nasza ptaszyna, nie straszna jej zima!

— Widzisz, ty mroźna zimo, że życie cię przetrzyma! — zawołała

Żywija radośnie. Zagrzebała się w gawrze niedźwiedzia, usnęła i śniła
o wiośnie.
Kornelia Dobkiewiczowa

* przytaiło się — ukryło się

1. Czego szukała Żywija po opuszczeniu swojej kryjówki?

2. Wymień rośliny, które Żywija odnalazła pod śniegiem.
3. Wybierz się na wycieczkę i spróbuj odnaleźć ślady zbliżającej się wiosny.

95