Page 52 - 890342_GwK_podrecznik_cz-4_kl-2_2018

140. Ocena klasowej gromady

Gwiazda

W przedstawieniu miała brać udział cała klasa. Rozdzielili już

wszystkie role, trwała pierwsza próba. Maciek, w zarzuconej na
ramiona firance udającej królewski płaszcz, wygłaszał uroczystym
tonem kwestię: „Zasmuciłaś mnie, moja córko…”, gdy Ewa nagle

zawołała:
— A kogo zagra Renata?

Popatrzyli na siebie zakłopotani. Rzeczywiście, zupełnie o niej
zapomnieli.
— Nasza gwiazda matematyczna na pewno nie zechce pokazywać

się w jakiejś głupiej bajce — wyrecytował Jacek, składając dworski ukłon
przed pustym krzesłem, które było tronem.

— Zresztą może mieć znowu ten swój ważny turniej szachowy —
dodała Dorota i dostojnie poruszyła wachlarzem damy dworu.
— No co wy! — zaprotestowała Magda. — Przecież Renata chodzi

do naszej klasy! Jakoś głupio…
— Chodzi — prychnął Paweł. — Kiedy ma chwilę czasu!

— Nie przesadzaj. I tak sobie świetnie ze wszystkim radzi.
Jest najlepsza! — broniła Renaty Ewa.
— Nie tak znowu ze wszystkim! — przerwał Paweł. — Ma głowę

do matematyki, fakt. Ale liczą się dla niej tylko te jej szachy.
— Nieprawda! Niedawno z pół godziny przegadałam z nią

o filmie „Harry Potter” — sprzeciwiła się Ewa. — Była nim
zachwycona!
— A ty, oczywiście, nie domyślasz się, dlaczego? — Jacek

z politowaniem pokiwał głową. — Przecież tam grają w szachy!
— Jesteś zwyczajnie zazdrosny — skwitowała Ewa.

— Też coś! — rzucił Jacek. — Nie znoszę, jak mi się ciągle każe
brać z kogoś przykład. W domu mam naśladować starszą siostrę,
a tu tę Renatę — najzdolniejszą, najpilniejszą, naj, naj, naj… Mam

dość — warknął ze złością.
— Ona jakoś do nas nie pasuje — podsumowała stanowczo

Dorota. — Nie była z nami na wycieczce ani na żadnych
urodzinach…

50