Page 59 - 881464_PLASTYKA_podrecznik_kl_7_ebook
P. 59
Moc koloru – kapizm i malarstwo barwnych płaszczyzn
Kolor zdominował malarstwo polskie w drugiej dekadzie dwudziestolecia
międzywojennego. Wykształcił się wówczas kapizm, inaczej zwany kolory-
zmem, a reprezentował go m.in. Zygmunt Waliszewski. Koloryści kształ-
towali formę obrazu kolorem, który był dla nich najważniejszy i decydował
o nastroju dzieła. Światło przedstawiali barwami ciepłymi, cienie – chłodny-
mi, a czarnej barwy prawie nie używali. Malowali martwe natury, portrety
i pejzaże, unikając symboliki, treści historycznych czy literackich.
W latach 40. XX w. kolor znów zyskał znaczenie za sprawą twórców eks-
presjonizmu abstrakcyjnego. Pojęcie to określa różnorodne style wielu artystów
działających w tym czasie w Nowym Jorku. Jeden z nurtów to color field painting
[czyt. kalor fild peinting], czyli ‘malarstwo barwnych płaszczyzn’, gdzie naji-
stotniejszym elementem jest kolor. Zamiar twórcy koncentruje się na ukazaniu
barwy jako nośnika emocji na dużej powierzchni płótna malarskiego. Proces Zygmunt Waliszewski, Malarz
twórczy podlega ścisłej kontroli, ważna jest płaskość dzieła, a wszystkie jego frag- i modelka, 1930
menty, łącznie z krawędziami, mają równorzędne znaczenie malarskie. Jednym
z najwybitniejszych przedstawicieli tego nurtu jest Mark Rothko [czyt. rotko].
Przyjrzyj się przedstawionym obrazom
Mark Rothko, White Cloud Over Purple [czyt. łait klaud owe parpl; tłum. biała i powiedz, jakie funkcje pełni na nich
chmura nad purpurą], 1957 kolor.
57
