Page 179 - polski4

Józef Czechowicz Józef Czechowicz (1903–1939) –
Święta noc poeta, prozaik i tłumacz. Opubli-
kował kilka zbiorów wierszy (m.in.
Słuchaj, dziewuszko, słuchaj i chłopcze, Nuta człowiecza). Pracował w ra-
jak grają w szopce: diu i wielu czasopismach. Był re-
la-la, la-la, daktorem „Płomyka” i „Płomyczka”.
dobiega aż tutaj z dala...

Fujarki fiukają tak rzewnie,
śpiewnie – zaśpiewnie:
lu-lu, lu-lu,
w uciesze skąd tyle żalu?...

Bębenek dudni, tupie i brzęczy,
tyle, nie więcej:
le-le, le-le,
do stóp Jezuska się ściele...

Skrzypki świergocą słodziutko
srebrzystą nutką:
li-li, li-li,
będziemy się weselili...

Śpiewajcie, grajcie, chłopięta,
i wy, dziewczęta:
la-la, la-la,
kolęda serca rozpala...

5. Dlaczego poeta nadał wierszowi tytuł Święta noc. Jakie zdarzenie Ożywienie (animizacja) – środek
w nim upamiętnił? poetycki; polega on na nadaniu
przedmiotom cech istot żywych,
6. Zwróć uwagę na słowa z wiersza J. Czechowicza skrzypki np. pudełko skacze, księżyc się
świergocą. Czy skrzypki rzeczywiście mogą świergotać? przechadza.
Co to znaczy świergotać?

7. Wskaż inny przykład ożywienia w wierszu J. Czechowicza.

177