Page 77 - polski4

Strwożon* wielce strwożon – przestraszony

Przecież wypadł na drogę, od psów się oddalił.
Spotkał konia, prosi go, iżby się użalił*: iżby się użalił – aby okazał
„Weź mnie na grzbiet i unieś!” Koń na to: „Nie mogę, współczucie

Ale od innych pewną będziesz miał załogę*”. załoga – tu: pomoc
Jakoż wół się nadarzył*. „Ratuj, przyjacielu!” nadarzyć się – tu: pojawić się

Wół na to: „Takich jak ja zapewne niewielu
Znajdziesz, ale poczekaj i ukryj się w trawie,
Jałowica* mnie czeka, niedługo zabawię. jałowica – jałówka, młoda krowa

A tymczasem masz kozła, co ci dopomoże”.
Kozieł*: „Żal mi cię, nieboże! kozieł – dziś: kozioł
Ale ci grzbietu nie dam, twardy, nie dogodzi;

Oto wełniasta owca niedaleko chodzi,
Będzie ci miętko siedzieć”. Owca rzecze:
„Ja nie przeczę,

Ale choć cię uniosę pomiędzy manowce*, manowce – bezdroża
Psy dogonią i zjedzą, zająca i owcę;

Udaj się do cielęcia, które się tu pasie”.
„Jak ja ciebie mam wziąć na się,
Kiedy starsi nie wzięli?” – cielę na to rzekło
I uciekło.

Gdy więc wszystkie sposoby ratunku upadły,
Wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły.

75