Page 21 - 890694_GWK_podrecznik_kl3_cz 3_2019

84. Hej, góry, nasze góry!

— Dobre masz serce — zagrzmiał rycerz. — Chodź ze mną, a zobaczysz coś,
czego ludzkie oko nie widziało — mówiąc te słowa, ujął pastuszka za rękę i w głąb
skały rozwartej go wprowadził.

Szli przez ogromne, wykute w kamieniu komnaty. Mijali korytarze o ścianach
rzeźbionych w dziwne ni to drzewa, ni kwiaty. Nareszcie stanęli w progu
podziemnej kaplicy, przenikniętej nieziemskim światłem. Jak okiem sięgnąć stały
tam całe hufce rycerzy. Na widok wartownika drżenie przeszło

po szeregach, a konie poruszyły się niecierpliwie, jakby tylko
znaku czekały, by ruszyć galopem.
— Czy już czas?
— Jeszcze nie — odparł krótko rycerz i coś jakby bolesne

westchnienie wyrwało się z tysięcznych piersi. Głowy
w złoconych hełmach pochyliły się ku końskim karkom.
Wojsko skamieniało na powrót.
— Gdy ludzie staną się dobrzy jak ty — usłyszał
pastuszek — gdy nabiorą mądrości i wiary takiej,

że zechcą być naprawdę wolni, wówczas zjawi się drugi
taki, wybrany z tysięcy chłopaczek, do bramy złocistej
zastuka i wielkim głosem zawoła: JUŻ CZAS!

Ziemia zadrży wtedy, niebo pociemnieje, a zbudzeni
rycerze złotą lawiną runą w dół, o ludzką wolność
i szczęście się upomnieć.
Pastuszek słuchał tego z sercem pełnym
bojaźni, ale i nadziei, że dzień ten kiedyś

nadejdzie. Trzeba tylko, by ludzie stali się dobrzy
i mądrzy, żeby zatęsknili za wolnością i żeby
znalazł się chłopiec o czystym sercu, który odważy
się zastukać w skalne wrota i zawołać: Już czas!

Ewa Stadtmüller (wybór i opracowanie)

1. O jakich ważnych cechach ludzi mówił rycerz w legendzie O śpiących
rycerzach w Tatrach?
2. Przeczytajcie tekst z podziałem na role. Rozdzielcie role: narratora,
pastuszka, starego bacy, rycerza i śpiących rycerzy.
3. Poszukaj w różnych źródłach informacji, jakie zwierzęta i rośliny są typowe

dla polskich gór. Z przyniesionych materiałów przygotujcie klasowy album.
4. Porozmawiajcie w klasie o tym, jak powinien zachowywać się prawdziwy
turysta.

19