Page 13 - 881435_historia_kl7_ebook1
P. 13

Legitymizm, restauracja i równowaga sił

          Władcy zwycięskich mocarstw odrzucili napoleońskie ideały równości wszyst-
          kich ludzi wobec prawa, wolności słowa i prasy, a także zasadę suwerenności
          narodu. Ich postawa miała wpływ na kształt ponapoleońskiej Europy.
             Jedną z najważniejszych reguł przyjętych na kongresie wiedeńskim była
          zasada legitymizmu. Głosiła ona, że historyczne prawa poszczególnych dy-
          nastii do tronu są nienaruszalne. Jej przyjęcie oznaczało, że rody, które utra-
          ciły władzę w wyniku rewolucji francuskiej lub wskutek polityki Napoleona,
          odzyskają panowanie w swoich krajach. Restauracja dokonała się między      Restauracja – powrót na tron
          innymi we Francji, Hiszpanii i państwach włoskich.                         przedstawiciela obalonej dynastii.
             Uczestnicy kongresu postanowili nie dopuścić do tego, aby w przyszłości
          jakieś mocarstwo zdobyło hegemonię, tak jak napoleońska Francja. Dlatego   Hegemonia – zdobycie przewagi,
          za podstawę przyszłego ładu w Europie uznali zasadę równowagi sił. Od-     przywództwa przez jakieś państwo
          tąd żadne państwo nie mogło przewyższać pozostałych państw pod względem    nad innymi krajami.
          siły militarnej i narzucać innym krajom swoich rządów. Wprowadzenie tej
          zasady miało zapewnić pokój na kontynencie.

                Sto dni Napoleona

          Podczas obrad kongresu wiedeńskiego Napoleon Bonaparte próbował odzy-
          skać władzę. Na początku marca 1815 r. uciekł z Elby. Wraz z liczącym tysiąc
          osób oddziałem przedostał się na południe Francji. Stamtąd ruszył na północ
          – ku stolicy kraju. Cesarz był entuzjastycznie witany przez większość rodaków,
          a liczba jego żołnierzy szybko się powiększała. W krótkim czasie utworzył
          armię liczącą 200 tysięcy ludzi. Napoleon zajął Paryż, ale wkrótce uległ woj-
          skom koalicji państw sprzymierzonych: Wielkiej Brytanii, Prus, Rosji i Austrii.





















          Do rozstrzygającego boju między Napoleonem a wojskami   Po drugiej abdykacji zesłano Napoleona na Wyspę Świętej
          koalicji doszło 18 czerwca 1815 r. pod Waterloo [czyt. waterlo].   Heleny, która znajduje się u południowo-zachodnich
          Brytyjczycy i Prusacy pokonali wówczas wojska cesarza.   wybrzeży Afryki. Celowo wybrano tak odległe miejsce
          22 czerwca 1815 r. Napoleon – po 113 dniach od wylądowania   odosobnienia. Chciano bowiem uniemożliwić cesarzowi
          na francuskim wybrzeżu – abdykował po raz drugi. Na tron   powrót do kraju. Na wyspie Napoleon spisał swoje
          wrócił wówczas Ludwik XVIII. Rysunek przedstawia      wspomnienia. Zmarł tam w 1821 r. w wieku 52 lat. Powyżej:
          brytyjskiego wodza Arthura Wellingtona [czyt. łelingtona] –   obraz Franciszka Józefa Sandmanna [czyt. zandmana]
          głównego dowódcę wojsk sprzymierzonych – pod Waterloo.  Napoleon na Świętej Helenie.

                                                                                   11
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18