Page 152 - historia 7
P. 152

Wybuch wojny i utworzenie Legionów Polskich

                                            W chwili wybuchu I wojny światowej Józef Piłsudski otrzymał od Austria-
                                            ków zgodę na mobilizację oddziałów strzeleckich. W Krakowie uformowano
                                            pierwszą kompanię kadrową, która liczyła około 150 żołnierzy. Dnia
                                            6 sierpnia 1914 r. przekroczyła granice Królestwa Polskiego. Celem było wy-
                                            wołanie powstania przeciwko Rosji. Próba zakończyła się niepowodzeniem,
                                            gdyż ludność Kongresówki nie chciała walczyć po stronie państw centralnych.
                                               Niezrażeni tym niepowodzeniem polscy politycy z Galicji zabiegali u Au-
        Legioniści walczyli z wojskiem      striaków  o  rozbudowę  polskich  oddziałów  w  ramach  armii  austro-węgier-
        rosyjskim na obszarze Królestwa
        Polskiego i na Podhalu. Bili się    skiej. Liczyli na to, że w zamian za to wsparcie Wiedeń poprze nasze dążenia
        w Karpatach i na Bukowinie,         do niepodległości. W rezultacie powstały Legiony Polskie. Formowano je
        a także na Wołyniu i w Besarabii    od lata 1914 r. do lata 1915 r. Ostatecznie utworzono trzy brygady, w których
        (obecnie Mołdawia).                 walczyło łącznie około 15 tysięcy ludzi. Byli wśród nich zarówno członkowie
        Na zdjęciu: żołnierze II Brygady
        w okopach w Besarabii w 1915 r.     organizacji paramilitarnych, jak i ochotnicy. Legioniści walczyli pod austriac-
                                            ką komendą. Jednak Piłsudski – dowódca I Brygady – utrwalał w legionistach
                                            mocne przekonanie, że ich prawdziwym zadaniem nie jest zwycięstwo państw
                                            centralnych, ale wywalczenie wolności Polski.
                                               Żołnierze Legionów Polskich mieli znaczący udział w sukcesach państw
                                            centralnych na froncie wschodnim. Do najcięższych bojów z ich udziałem
                                            doszło pod Łowczówkiem w Małopolsce (w grudniu 1914 r.) i pod Kostiuch-
                                            nówką  na  Wołyniu  (w  lipcu  1916  r.).  Głośnym  echem  odbiła  się  również
                                            brawurowa szarża ułanów II Brygady pod Rokitną (w czerwcu 1915 r.).





                                          Więcej na temat


                                          Kryzys przysięgowy i kres Legionów Polskich

                                          W 1915 r. państwa centralne zajęły terytorium Królestwa Polskiego. Wówczas
                                          niemieccy okupanci przystąpili do tworzenia Polskiej Siły Zbrojnej (w skrócie:
                                          PSZ) pod swoim dowództwem. Jej formowanie rozpoczęli w 1917 r. Do PSZ
                                          planowali wcielić Legiony Polskie. Od legionistów zażądali złożenia przysięgi
                                          na wierność cesarzowi niemieckiemu. Piłsudski uznał te żądania za dobry
                                          pretekst do porzucenia sojuszu z państwami centralnymi. Już od dłuższego
                                          czasu uważał, że w polskim interesie jest walka u boku ententy (która zaczęła
                                          odnosić na wojnie coraz większe sukcesy). Komendant odmówił złożenia
                                          przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec. Razem z nim uczynili to żołnierze
                                          I i III Brygady. W wyniku kryzysu przysięgowego Legiony Polskie przestały
                                          istnieć. Piłsudski został uwięziony przez Niemców w twierdzy w Magdeburgu.
        Józef Piłsudski (w środku)        Oddziały I i III Brygady internowano. Natomiast II Brygada biła się po stronie
        i Kazimierz Sosnkowski (pierwszy
        z lewej) podczas spaceru w twierdzy   Austro-Węgier. W lutym 1918 r. przeszła na stronę ententy.
        w Magdeburgu. Obaj wojskowi
        przebywali tam do listopada 1918 r.    z  Jakie były skutki kryzysu przysięgowego?

                                      150



                                                                                                              02.06.2020   10:23:11
   0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd   150                                                                   02.06.2020   10:23:11
   0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd   150
   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157