Page 34 - 880631_OTO_JA_kl2_cz2_PODR_HUM_SRODKI

26

Odwaga to bardzo poważna

sprawa. W szkole uczymy się o bohaterach.
Odwaga na co dzień sytuacjach. A czy na co dzień też można być
Rodzice opowiadają nam o odwadze w trudnych

odważnym? Przeczytajcie tekst i powiedzcie,

czy potraficie być odważni.

Pesteczka

Na pewno zbytnio się nie zdziwicie, jeśli wam powiem, że okropnie nie lubię
zastrzyków. Już wolę plombowanie zęba. (...) Chociaż moi rodzice zawsze

twierdzą, że zastrzyk trwa bardzo krótko i takiego małego ukłucia nie trzeba się

bać. To mówienie nic nie daje, bo nie jestem taka odważna jak oni i zaraz krzyczę,
i się szarpię, i w ogóle zachowuję się – jak mówi mama – skandalicznie!

No i właśnie mam strasznego pecha, bo (...) muszę iść na pobranie krwi, żeby
można było się przekonać, czy jestem zdrowa. Zaczęłam wrzeszczeć, że jestem

bardzo zdrowa, że nie trzeba mnie badać i nigdzie nie pójdę! (...) W tej sytuacji

tata powiedział: (...)
– Helusiu. (...) Czy wiesz, ile ukłuć zniosły te ręce? Mnóstwo, wierz mi.

I co? I nic. Pobranie krwi to dla mnie pesteczka! Bądź tak dzielna, jak twój ojciec.
Dbaj o honor rodziny.

– Ale, tata – zaprotestowałam. – Czy nie mogę dbać o honor bez pobierania

krwi i ran kłutych? Gdyby była wojna, to co innego, ale teraz?
– Nie trzeba wojny, żeby wykazać się odwagą. (...) Największej odwagi potrzeba

w codziennych, zwyczajnych sytuacjach. (...)

Przestałam już się upierać i trzęsąc się, weszłam do przychodni. (...) Tata
załatwił w rejestracji co trzeba i stanęliśmy pod drzwiami gabinetu. Zaraz wyszła

z niego gruba pani w białym fartuchu i zaprosiła nas do środka.

32