Page 20 - 881464_PLASTYKA_podrecznik_kl_7_ebook

Duccio di Buoninsegna, Wskrzeszenie Łazarza, 1311 Duccio di Buoninsegna, Wskrzeszenie Łazarza (fragment), 1311
Tempera na desce Tempera na desce

Tempera jest znana od czasów starożytnych. W przypadku tej techniki podłoże malarskie stanowiła ściana po-
kryta zaprawą gipsową lub malowano na papirusie. Z czasem zaczęto używać specjalnie przygotowanych desek albo
tworzono na ścianach pokrytych zaprawą na bazie kredy. Zagruntowana powierzchnia jest podłożem, na którym
wykonuje się dzieło. Farby temperowe, nawet obecnie, uzyskuje się, mieszając pigment (barwnik) ze spoiwem – naj-
częściej żółtkiem jajka.
Plama barwna wykonana temperą jest płaska i kryjąca. Aby uzyskać łagodne przejścia światłocieniowe i efekt prze-
strzenności kształtów, artyści często stosują metodę laserunku.
Malarz Duccio di Buoninsegna [czyt. dućcio di błonisenia] bardzo plastycznie przedstawia postacie uczestniczące
w tytułowej scenie z Nowego Testamentu. Widać to dokładniej na powiększonym fragmencie obrazu.
Pod koniec średniowiecza artyści starali się przedstawiać rzeczywistość realistycznie. Rysy malowanych przez nich
twarzy czy fałdy szat, dzięki zastosowaniu laserunku, nabierały trójwymiarowości, stawały się bardziej naturalne
i prawdziwe.

Laserunek polega na nakładaniu
przezroczystych, rozrzedzonych wodą
lub inną substancją warstw farby w taki
sposób, że jedna prześwituje spod dru-
giej. Jednocześnie kolory płynnie łączą
się ze sobą, tworząc łagodne przejścia
tonalne. W malarstwie laserunki wy-
Plamy miękkie w laserunku – Plamy miękkie w laserunku – konuje się farbami temperowymi, olej-
farby olejne akwarela nymi i akrylowymi.

18