Page 25 - 881464_PLASTYKA_podrecznik_kl_7_ebook

Malarstwo ścienne

Malarstwo ścienne i dekoracyjne można znaleźć na wybranych elementach budowli, zdobionych ścianach, ma-
lowanych stropach czy sklepieniach. Podłożem jest najczęściej odpowiednio przygotowany mur lub drewno. Wśród
technik malarstwa ściennego najbardziej znanymi są fresk i mozaika. W czasach prehistorycznych ludzie pokrywali
malowidłami wnętrza jaskiń. Na przestrzeni dziejów zdobiono też w ten sposób grobowce i świątynie, siedziby wład-
ców czy budynki użyteczności publicznej.
Fresk to technika, w której maluje się na mokrej warstwie tynku. Wilgotna farba łączy się trwale z zaprawą na
powierzchni muru. Technika ta jest bardzo trwała, a jej efekty niezmywalne. Znany twórca fresków to Giotto [czyt.
dżjotto] di Bondone. Artysta udekorował nimi ściany wielu włoskich kaplic i kościołów późnego gotyku.
Małe i drobne kamyki lub szkiełka mogą być materiałem służącym do wykonania mozaiki. W tej dekoracyjnej
technice malarskiej obraz jest tworzony z elementów ceramicznych, kamieni lub szkła, które łączy się zaprawą murar-
ską, niekiedy klejem. Mozaiki dekoracyjne pokrywają powierzchnie ścian, podłóg lub różne przedmioty. Mozaika ce-
ramiczna była znana już w starożytnej Mezopotamii. W czwartym tysiącleciu p.n.e. wykładano nią posadzki i ściany.
Freskami i mozaikami z okresu bizantyjskiego jest bogato udekorowane wnętrze włoskiej bazyliki San Vitale (św.
Witalisa) w Rawennie. Dekoracje te stworzono w VI w. za panowania cesarza Justyniana. Przedstawiają sceny ze
Starego Testamentu, portrety Chrystusa i świętych, bogate dekoracje roślinne. Najsłynniejsze freski w Rawennie
przedstawiają cesarza z orszakiem i jego żonę Teodorę w towarzystwie dworzan.

Giotto di Bondone, Opłakiwanie, kaplica Scrovegnich, Cesarzowa Teodora (fragment), kościół San Vitale, Rawenna,
Padwa, początek XIV w. VI w.
Fresk Mozaika

23