Page 81 - polski 7 cz 1
P. 81

10.  Wskaż na schemacie najważniejsze narządy mowy – dzięki nim wydobywamy dźwięki.



              jama nosowa         jama ustna         jama gardłowa         podniebienie twarde          podniebienie miękkie zakończone
                       języczkiem         język         wiązadła głosowe          dziąsła dolne i górne          zęby dolne i górne









                                 jama ustna



                                      język







                                      krtań






          11.   Ustal właściwą kolejność etapów powstawania dźwięku.
              powietrze przechodzi przez aparat fonacyjny (krtań)
              wdech powietrza
              powietrze dostaje się do aparatu artykulacyjnego (narządy mowy jamy gardłowej, ustnej i nosowej)
              wydobywa się dźwięk mowy
              aparat ekspiracyjny (płuca) tłoczy powietrze, które wprawia w drgania pozostałe narządy mowy


          Jak powstają głoski?
          Wymawianie (artykulację) głosek umożliwia praca narządów mowy, polegająca na przekształcaniu strumienia powietrza, który podczas
          wydechu wydostaje się z płuc, przechodząc kolejno przez tchawicę, krtań z wiązadłami głosowymi (to dwa elastyczne mięśnie), jamę gar-
          dłową, a na końcu przez jamę ustną i w pewnych warunkach również nosową. W jamie ustnej znajdują się kolejne narządy mowy: ruchome
          (wargi, język i podniebienie miękkie zakończone z tzw. języczkiem) oraz nieruchome (zęby, dziąsła i podniebienie twarde). Różnorodność
          głosek wynika z tego, że w czasie ich wymowy poszczególne narządy mowy pozostają w różnych relacjach wobec siebie: zwierają się ze
          sobą, zbliżają do siebie lub oddalają od siebie – zamykają, ścieśniają lub otwierają kanał przepływu powietrza.
          W czasie wymawiania samogłosek powietrze przepływa swobodnie przez jamę ustną, gdyż znajdujące się w niej narządy mowy są od siebie
          oddalone, natomiast przy wymawianiu spółgłosek następuje ich chwilowe zwarcie lub powstaje pomiędzy nimi wąska szczelina.
          Miękkość spółgłoski zależy od położenia języka podczas jej wymawiania. Kiedy środek języka zbliża się do podniebienia lub przez chwilę
          zwiera się z nim, powstają spółgłoski miękkie (np. ń, ś, ć, ki). Pozostałe spółgłoski są twarde (np. n, s, c, k). Uwaga! Ten podział nie dotyczy
          samogłosek.
          Głoski dźwięczne (np. a, e, b, d) powstają dzięki drganiom wiązadeł głosowych pod wpływem przechodzącego przez nie powietrza, nato-
          miast w czasie wymawiania głosek bezdźwięcznych (np. p, t, f) wiązadła głosowe są rozsunięte i przepływające powietrze nie powoduje
          ich drgań.
          Na wymowę głosek ustnych i nosowych wpływają ruchy podniebienia miękkiego. Jeśli unosi się ono do góry, przylegając do tylnej ściany
          jamy gardłowej i zamykając dostęp do jamy nosowej, powietrze przechodzi tylko do jamy ustnej – tak powstają głoski ustne (np. a, e, l, p).
          Jeśli podniebienie miękkie opuszcza się, strumień powietrza może przepływać zarówno przez jamę ustną, jak i nosową – powstają wtedy
          głoski nosowe (np. ą, ę, m, n).

                                                                                   79
   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86