Page 158 - historia 6
P. 158
Ciekawe! Sejm niemy
Żaden poseł uczestniczący w ob- Po wyparciu Szwedów w Polsce nie nastał spokój. Z pomocą obec-
radach sejmu niemego nie został nych w kraju wojsk saskich August II dążył do wzmocnienia władzy
dopuszczony do głosu. Obawia- królewskiej i przeprowadzenia elekcji vivente rege. W kraju zawrza-
no się zerwania zgromadzenia ło – przeciwko królowi zawiązała się konfederacja, która zażądała
i zniweczenia długo negocjo- od niego rezygnacji z planów reform i usunięcia wojsk saskich z Pol-
wanego układu między królem
a konfederatami. Od tego po- ski. Przy udziale Rosji konfederaci osiągnęli swój cel – król musiał się
chodzi nazwa sejmu, którego ugiąć. Porozumienie między zwaśnionymi stronami zatwierdzono
uczestnicy rozeszli się po jedno- na tak zwanym sejmie niemym w 1717 roku. Dokonano na nim
dniowych obradach. również pewnych reform w dziedzinie skarbu i wojska. Ograniczo-
no uprawnienia hetmanów i ustalono liczebność armii na 24 tysiące
żołnierzy. Wprowadzono też stały żołd dla wojska. Reformy te były
ważne, ale niewystarczające – armia o takiej liczebności nie mogła
bowiem skutecznie bronić rozległego kraju.
1 Liczebność armii ustalona
20 tysięcy żołnierzy
na sejmie niemym. W prak-
Rzeczpospolita – 24 tysiące 1
tyce Rzeczpospolita nie była
w stanie wystawić armii o takiej
liczbie żołnierzy. Prusy – 66 tysięcy
2 Razem z oddziałami nieregu-
Austria – 173 tysiące
larnymi.
Źródło: M. Markiewicz, Rosja – 300 tysięcy 2
Historia Polski… Stan liczebny wojska polskiego i armii krajów sąsiednich w I połowie XVIII wieku
z Na podstawie powyższych danych oceń możliwości obronne
Rzeczypospolitej i państw ościennych.
Sejmowe ustawy przeciw dysydentom
Wielka wojna północna spowodowała olbrzymie straty na ziemiach
polskich. Były one porównywane z potopem szwedzkim. Zniszcze-
nie miast i wsi przez Szwedów oraz dokonywane przez nich rabun-
ki pogłębiły niechęć do protestantów. Wyrazem tego były podjęte
przez sejm uchwały, na mocy których szlachtę protestancką pozba-
wiono prawa uczestniczenia w sejmach i sprawowania urzędów.
Dysydenci – różnowiercy,
odstępcy od Kościoła Te przejawy nietolerancji wobec różnowierców władcy Prus i Ro-
katolickiego; w dawnej Polsce sji wykorzystywali do własnych celów. Obrona praw dysydentów
określano tak protestantów w Polsce była dla nich wygodnym pretekstem do wtrącania się w we-
i ludność prawosławną. wnętrzne sprawy Rzeczypospolitej.
156
0618_881295_historia_kl6.indd 156 18.06.2019 11:09:02
