Page 46 - historia 7
P. 46

Polityka Rosji wobec Królestwa Polskiego

                                            Królestwo  Polskie  posiadało  wiele  elementów  typowych  dla  niezależnego
                                            państwa, ale w rzeczywistości jego autonomia była fikcją. Rzeczywiste rządy
                                            w Kongresówce sprawował z ramienia cara bezwzględny, gwałtowny i nie-
                                            obliczalny  wielki  książę  Konstanty.  Aleksander  zwoływał  sejm  rzadziej  niż
                                            przewidziano to w konstytucji i łamał zagwarantowane swobody. Na przykład
                                            w 1819 r. zawiesił wolność druku i wprowadził cenzurę. Objęła ona dzien-
        W 1825 r. zmarł Aleksander I.       niki, pisma i książki. W Kongresówce rozpoczęto też prześladowania opozy-
        Jego następca, Mikołaj I (lata      cji. Posłowie, którzy krytycznie oceniali politykę cara i rządu Królestwa, nie
        panowania: 1825–1855), w 1829 r.
        koronował się na króla Polski.      byli dopuszczani do sejmowych obrad. Wobec niektórych zastosowano nawet
        Był jeszcze mniej przychylny        areszt. Rosjanie uważali te działania za niezbędne do utrzymania swoich wpły-
        Polakom niż poprzednik. Powyżej:    wów w Królestwie. Natomiast dla naszych rodaków było to naruszenie prawa.
        koronacja cesarzowej i królowej     Charakter carskiej polityki wobec Polaków dobrze oddaje popularne wówczas
        Aleksandry przez Mikołaja I
        na Zamku Królewskim w Warszawie.    powiedzenie: Konstytucja na stole, a bat pod stołem.
                                            Spiski wojskowe

                                            Wśród Polaków narastały niechęć i nieufność wobec Rosjan i władz Króle-
                                            stwa. Powstał podatny grunt do tworzenia tajnych organizacji (choć zabraniał
                                            tego namiestnik). Do największych nielegalnych związków należały Wolno-
                                            mularstwo Narodowe i Towarzystwo Patriotyczne. Przywódcą i założycielem
                                            obu organizacji był major Walerian Łukasiński. Towarzystwo Patriotyczne
                                            opowiadało się za walką o niepodległość Polski. Kształtowało postawę patrio-
                                            tyzmu wśród członków organizacji – głównie oficerów i polityków. Ponadto
                                            utrzymywało kontakty ze spiskowcami z innych zaborów.
                                               W 1822 r. Łukasiński został aresztowany. Dwa lata później sąd wojenny
                                            skazał go na dziewięć lat ciężkiego więzienia. Wówczas warszawianie stali się
                                            świadkami przygnębiającego widowiska. W obecności żołnierzy oraz tłumów
                                            gapiów majorowi i jego współtowarzyszom zdarto szlify oficerskie i założono
                                            więzienne ubrania. Następnie zakuto ich w kajdany, po czym przewieziono
        Walerian Łukasiński był więziony
        w Twierdzy Szlisselburskiej         do więzienia. Łukasiński nigdy już nie wyszedł na wolność. Był w niewoli łącz-
        koło Petersburga. Przetrzymywano    nie 46 lat. Do końca życia zachował siłę woli i przytomny umysł. Dla rodaków
        go w lochach bez dostępu            stał się symbolem patriotyzmu i niezłomności. Pomimo aresztowania majo-
        do światła i kontaktu z innymi
        więźniami. Dopiero pod koniec       ra Łukasińskiego Towarzystwo Patriotyczne działało nadal. Zostało rozbite
        życia otrzymał prawo do spacerów    przez policję dopiero pod koniec lat 20. XIX w.
        po więziennym dziedzińcu.
                                            Młodzi i romantyzm
                                            Oprócz organizacji patriotycznych skupiających przedstawicieli elit po-
                                            wstawały również tajne związki młodzieżowe – głównie w Kongresówce
        Elita – grupa ludzi zajmujących     i na Litwie. Należeli do nich studenci i gimnazjaliści. Młodzież buntowała
        wysoką pozycję społeczną            się przeciwko polityce Rosji, domagała się wolności, swobód politycznych,
        (np. polityków, uczonych i wojskowych).
        Elity mają często duży wpływ        zniesienia cenzury. Na zebraniach młodzi ludzie poznawali dzieje ojczyzny,
        na władzę, kształtowanie się postaw   prezentowali swoje wiersze i referaty. Poprzez pracę nad sobą i samokształ-
        oraz idei w społeczeństwie.         cenie chcieli stać się świadomymi obywatelami przyszłej niepodległej Polski.

                                       44



                                                                                                              02.06.2020   10:20:37
   0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd   44                                                                    02.06.2020   10:20:37
   0602_881435_historia_kl7_DRUK.indd   44
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51