Page 82 - historia 8

Kapitulacja powstańców

Po 63 dniach powstanie zakończyło się klęską. Dnia 2 października 1944 r.
podpisano układ o zaprzestaniu walk. Ustalono, że powstańcy będą trakto-
wani jak regularne wojsko i trafią do obozów jenieckich na terenie Rzeszy.
Na mocy układu ludność cywilna miała być wysiedlona z Warszawy.
W powstaniu poległo i zaginęło około 18 tysięcy żołnierzy Armii Krajo-
wej. Około 25 tysięcy ludzi zostało rannych. Olbrzymie straty dotknęły cy-
wilów. Na skutek walk i masowych mordów śmierć poniosło około 150 tysięcy
osób. Straty niemieckie wyniosły około 10 tysięcy zabitych i rannych.
Spotkanie Komendanta Głównego
AK gen. Tadeusza Komorowskiego Po wysiedleniu mieszkańców Warszawy Niemcy na rozkaz Hitlera przystą-
„Bora” (z lewej) z gen. Erichem pili do burzenia miasta. Zniszczyli ponad 40 procent budynków mieszkalnych
[czyt. erisiem] von dem Bachem- i gmachów użyteczności publicznej. W ruinę obrócili pomniki naszej historii:
-Zelewskim, dowódcą oddziałów Zamek Królewski i Pałac Saski. Warszawa miała już nigdy się nie odrodzić.
tłumiących powstanie warszawskie,
odpowiedzialnym za zbrodnie
na ludności cywilnej. Do spotkania Postawy Wielkiej Brytanii, USA i ZSRS wobec powstania
doszło po kapitulacji powstańców. Dowództwo AK podjęło decyzję o rozpoczęciu powstania w Warszawie bez
uzyskania gwarancji pomocy wojskowej ze strony aliantów. Dopiero na sku-
tek późniejszych zabiegów strony polskiej Wielka Brytania i USA udzieliły
powstańcom ograniczonego wsparcia. Polegało ono głównie na dokony-
waniu zrzutów broni przez alianckie samoloty nad miastem. Ze względu
na trudności logistyczne skala operacji lotniczych była jednak niewystar-
czająca. W drodze do Warszawy samoloty alianckie musiały pokonywać
nie mniej niż 1300 kilometrów, w większości nad terytorium Niemiec,
co wiązało się z ryzykiem znacznych strat. Całkowitą obojętność powstaniu
okazywał Józef Stalin. Dyktator nie chciał dopuścić do zwycięstwa Armii
Krajowej i jej wzmocnienia. Natychmiast po rozpoczęciu walk w mieście
sowiecki przywódca nakazał lotnictwu ZSRS wycofanie się z przestrzeni
powietrznej nad Warszawą. W ten sposób Luftwaffe miała swobodę w bom-
bardowaniu powstańczych punktów oporu. Aż do połowy września Stalin
utrudniał zrzuty broni dla powstańców. Zakazał alianckim samolotom lądo-
Powstańcy oglądają broń wania na sowieckich lotniskach polowych w pobliżu miasta. Uchylił zakaz
pochodzącą ze zrzutów. dopiero wówczas, gdy klęska powstańców była przesądzona.

Tadeusz Komorowski „Bór” (1895–1966)

– generał. Karierę wojskową rozpoczął w armii austriackiej. Od 1918 r. w Wojsku Polskim.
Walczył w wojnie z bolszewikami w 1920 r. Po wojnie obronnej 1939 r. uniknął niewoli i pod-
jął działalność konspiracyjną w Krakowie. Po aresztowaniu przez gestapo Komendanta
Głównego AK gen. Stefana Roweckiego „Grota” w 1943 r. został mianowany Komendan-
tem Głównym AK. Pod koniec powstania warszawskiego powołano go na stanowisko
Naczelnego Wodza. W latach 1944 i 1945 przebywał w niewoli niemieckiej. Po wojnie za-
mieszkał w Wielkiej Brytanii. Działał tam we władzach emigracyjnych.

80