Page 137 - polski 7 cz 2
P. 137

Julian Tuwim                                                               Julian Tuwim (1894–1953) – poeta
          * * *                                                                      i pisarz, także autor wierszy dla dzieci
                                                                                     (np. Lokomotywa), tekstów piosenek
          Ty jesteś moją żoną, to we krwi mojej tłucze                               (np. Miłość ci wszystko wybaczy)
          Popłochem, szczęściem, strachem, radością i wyskokiem!                     i tekstów kabaretowych; współzałożyciel
          Zamieram i wybucham, tryumfem wrę i huczę,                                 grupy poetyckiej Skamander (1918–1939);
                                                                                     opublikował m.in. tomiki wierszy
          I płynę w dal obłokiem, i pędzę w dal potokiem.                            Sokrates tańczący, Rzecz czarnoleska,
                                                                                     poematy Bal w Operze i Kwiaty polskie.
          I myślę, i wspominam, i przypominam sobie,
          I modlę się, i płaczę, i ludziom ściskam dłonie,
          I śmieję się do siebie, i nie wiem sam, co robię,
          I ze wzruszeniem mówię: ja z żoną, żona, żonie...


          Błękitno-złota moja! Wiosenna i jesienna!
          Ty, co dzień po raz pierwszy ujrzana i kochana!
          Spójrz, proszę, w oczy moje: ta sama moc niezmienna,
          Ta moc, co jeno rzuca w pokorze na kolana!

            Text© Copyright by Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, Warszawa 2006, Poland,
                                          This edition © Copyright by Grupa MAC S.A. 2020  Julian Tuwim


          1.   Określ, kto i do kogo zwraca się w wierszu Juliana Tuwima.

          2.   W jaki sposób podmiot liryczny wyraża swój stosunek do adresata?
              a)   Wskaż określenia odnoszące się do adresata oraz sformułowania
                   oddające uczucia i reakcje podmiotu lirycznego.
              b)   Które określenia wydają się mieć największe „natężenie”, są wręcz
                   przesadne – hiperboliczne? Jaka jest ich funkcja w utworze?       Hiperbola (przesadnia) – środek
              c)   Jak rozumiesz ostatnie dwa wersy utworu? O jakiej „mocy” mówi     stylistyczny polegający na opisaniu,
                   podmiot liryczny?                                                 przedstawieniu zjawiska, przedmiotu,
                                                                                     czynności w sposób przesadny,
          3.   Skonstruuj z podanych wyrazów bardziej rozbudowane formy podziękowań.   przejaskrawiony, wyolbrzymiony w celu
              Które z nich zastosujesz w sytuacji nieoficjalnej, a które w sytuacji oficjalnej?
                                                                                     wywarcia na odbiorcy silniejszego
                                                                                     wrażenia.
                        chcieć                             pragnąć





                        pięknie                            serdecznie




                     podziękować                           dziękować





                    być wdzięcznym                     być zobowiązanym



                                                                                   135
   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142