Page 20 - polski 7 cz 2

16
16 Notos – bóg wiatru południowego Cały miesiąc bez przerwy wiał Notos [...]. Dopóki mieli chleb i wino
czerwone, nie tknęli krów, by się pożywić. Lecz skoro się wyczerpały zapasy
okrętowe, zmuszeni byli uganiać się za zwierzyną, łowić ryby zgiętym haczy-
kiem, chwytać ptactwo, wszystko, co wpadło im w ręce, bo głód doskwierał
w żołądkach. Ja wtedy odszedłem w głąb wyspy, by się pomodlić do bogów,
[...] a oni słodki sen wylali mi na powieki.
Tymczasem Euryloch wśród drużyny wystąpił ze złą radą:
– Posłuchajcie słów moich, udręczeni towarzysze! Wszelka śmierć jest
okrutna dla nędznych śmiertelników, ale najgorzej z głodu zginąć i ulec doli.
Idźcie, bierzcie co najlepsze krowy Heliosa. A jeśli dobijemy do Itaki, do zie-
mi ojczystej, natychmiast Heliosowi zbudujemy okazałą świątynię i złożymy
w niej dary bogate.
Tak mówił Euryloch, zgodziła się z nim reszta towarzyszy. Wnet wyła-
pali najlepsze z krów Heliosa [...]. Otoczyli je kołem i modlili się do bogów.
Z dębu o gęstej grzywie zrywali świeżo rozwinięte liście, bo nie było białego
jęczmienia na okręcie. Skończyli modły, zabili, obdarli ze skóry, wycięli uda
i z obu stron obłożyli tłuszczem, na to jeszcze dali surowego mięsa. Nie mie-
li wina, by wylać na płonące ofiary, więc wodą skropiwszy, spalili wszystkie
wnętrzności. Kiedy zaś uda spłonęły, a oni skosztowali podrobów, pokrajali
resztę i wbili na rożny. [...]
Sześć dni moja wierna drużyna sprawiała sobie uczty z najlepszych krów
17
17 Dzeus Kronion – Zeus, syn Kronosa, Heliosa, ale gdy Dzeus Kronion zesłał siódmy dzień, wtedy ustał wiatr wie-
jednego z tytanów, ojca bogów olim- jący zawieją i my w lot wskoczyliśmy na okręt, ustawili maszt, rozpięli białe
pijskich żagle i puściliśmy się na morze szerokie.
Kiedy wyspę straciliśmy z oczu, nie widać już było ziemi, tylko niebo
i morze. Kronion postawił nad naszym okrętem granatową chmurę, a pod
nią morze ściemniało. Niedługo trwała nasza żegluga. Wkrótce nadciągnął
18
18 Zefir – bóg wiatru zachodniego wyjący Zefir z gwałtowną wichurą i jednym dmuchnięciem zerwał oba szta-
19
19 sztagi – liny utrzymujące maszt statku gi masztowe. Zwalił się maszt, a cały osprzęt spadł na dno okrętu. Na rufie
maszt ugodził w głowę sternika i strzaskał mu czaszkę: jak nurek zleciał z po-
kładu, a dzielna dusza opuściła kości. Wraz zagrzmiał Dzeus i raził okręt
piorunem, aż zatrząsł się cały. Powietrze napełniła woń siarki, towarzysze wy-
20
20 kormoran – duży ptak wodny o czar- padli z okrętu: na kształt kormoranów unosili się na falach wokół czarnego
nym upierzeniu okrętu. Bóg im odmówił powrotu.
21
21 stępka – główny element konstrukcyj- A ja biegałem po okręcie, póki udar fal nie oderwał ścian od stępki .
ny statku Obnażony statek unosiło morze. Maszt płynął razem ze stępką. Wsiadłem
na nie i oddałem się wiatrom złowrogim. [...]
Tak płynąłem dziewięć dni, dziesiątej zaś nocy bogowie rzucili mnie
22 Kalipso – nimfa chcąca zatrzymać na wyspę Ogigię, gdzie mieszka pięknowłosa Kalipso , dziwna bogini o ludz-
22
Odysa na swojej wyspie, przyrzekła mu kim głosie, która mnie kochała i gościła. Lecz po cóż mówić o tym? Już wczo-
nieśmiertelność w zamian za małżeń-
stwo; Kalipso, na rozkaz Zeusa, pozwo- raj opowiadałem w tym domu tobie i dzielnej małżonce. Brzydzi mnie jeszcze
liła Odysowi opuścić Ogigę w ósmym raz mówić to, co zostało dokładnie opowiedziane.
roku pobytu tłum. Jan Parandowski

18