Page 15 - polski 7 cz 2
P. 15

Homer                                                                      Homer (najprawdopodobniej żył
          Odyseja                                                                    w VIII w. p.n.e.) – grecki poeta, znany
                                                                                     głównie jako autor Iliady i Odysei.
          (fragment)                                                                 Według legendy był niewidomym
                                                                                     wędrownym pieśniarzem.
          Przyszła fala z szerokiego morza i zaniosła nas do wyspy Ajai, gdzie są sie-
          dziby i place taneczne rodzącej się z mgieł Jutrzenki  i wschody Heliosa .
                                                                               2
                                                            1
          Tam okręt wciągnęliśmy na piaski, a sami wyszliśmy na wybrzeże i spaliśmy
          aż do bożego świtu. [...]
             Kirke , wiedząc, żeśmy już wrócili z Hadesu , w lot się przyodziała i nad-
                                                     4
                  3
          biegła. Razem z nią służebne niosły chleb i różne mięsiwa, i wino jak ogień
          czerwone. Arcyboska, stojąc pośrodku, przemówiła:
             – Zuchy z was, żeście za życia zeszli w dom Hadesa i dwa razy poznacie
          śmierć, gdy inni ludzie tylko raz umierają. Ale teraz jedzcie tę strawę i pijcie
          to wino cały dzień, jutro o świcie popłyniecie dalej, a ja wskażę wam drogę
          i wszystko objaśnię, by przez jakiś podstęp złośliwy nie spadło na was brzemię   Homer – rzymska kopia greckiej
          cierpienia na morzu albo na ziemi.                                         rzeźby z II w. p.n.e.
             Tak rzekła, usłuchało w nas serce wzniosłe. Przez cały dzień aż do zacho-
          du słońca siedzieliśmy, ucztując przy mięsiwie znakomitym i słodkim winie.
          A kiedy słońce zaszło i nastąpiła ciemność, towarzysze usnęli przy cumach
          okrętowych, mnie zaś ona wzięła za rękę i posadziła z dala od umiłowanej
          drużyny, położyła się przy mnie i wypytywała o każdą rzecz. Ja zaś opowie-
          działem wszystko po kolei.
             Na koniec w te słowa odezwała się czcigodna Kirke:                      1   Jutrzenka – bogini świtu
             – Tak więc odbyło się to wszystko. Teraz posłuchaj, co ci powiem, i niech   2   Helios – bóg słońca
          sam bóg za ciebie spamięta. Najpierw spotkasz Syreny , które czarują wszyst-  3   Kirke – czarodziejka, córka boga słoń-
                                                           5
          kich, co do nich przychodzą. Kto nieświadom zbliży się i posłucha głosu Syren,   ca  Heliosa  i jednej  z nimf;  zamieniła
          temu już nie wrócić do domu i nie zobaczyć żony i dziatek, idących naprze-  towarzyszy Odysa w świnie o ludzkim
          ciw z radością, bo go Syreny uwiodą swą dzwonną pieśnią. Siedzą na łące,   rozumie; Odys uniknął ich losu dzięki po-
          a na wybrzeżu pełno jest kości tych, co słuchali ich głosu, pełno butwiejących   mocy boga Hermesa; spędził u Kirke rok
          skór. Trzeba ci je minąć. Ugnieć wosk żółty jak miód i pozalepiaj uszy towa-  4   Hades – podziemne państwo zmar-
          rzyszy, by nikt z nich nie słyszał. Sam możesz słuchać, jeśli chcesz, lecz niechaj   łych, także imię boga, władcy tego
                                                                                     świata
          ci zwiążą ręce i nogi i przytwierdzą linami do masztu, póki się nie nacieszysz
                                                                                     5   Syrena – niebezpieczne morskie stwo-
          pieśnią Syren. A gdybyś błagał towarzyszy, gdybyś im rozkazywał odwiązać,   rzenie, pół kobieta, pół ryba
          niech jeszcze więcej cię zwiążą.
                                                                                     6   Amfitryta – małżonka Posejdona, bo-
             Skoro zaś towarzysze przepłyną, odtąd nie powiem ci dokładnie, która    ska władczyni mórz
          będzie twoja droga: musisz się poradzić własnego serca. Obie ci objaśnię.
                                                                                     7   Dzeus – Zeus, najważniejszy bóg w mi-
          Z jednej strony są dwie urwiste skały, pod którymi huczą bałwany modrookiej   tologii greckiej
          Amfitryty : szczęśliwi bogowie zowią je Błędnymi. Jedna z nich żadnego pta-
                  6
                                                                                     8   ambrozja – w mitologii greckiej po-
          ka nie dopuści, nawet płochliwych gołębi, które Dzeusowi  noszą ambrozję    karm bogów zapewniający im nie-
                                                               7
                                                                               8
          – zawsze któregoś z nich pochwyci gładka skała i ojciec musi uzupełniać ich   śmiertelność i wieczną młodość
          liczbę. Drugiej żaden statek ludzki się nie wymknie, jeśli o nią zawadzi: wnet   9   Argo – okręt Argonautów, uczestników
          deski okrętów i ciała żeglarzy poniesie fala morska i wicher ognisty. Jedyną   wyprawy po złote runo, czyli złotą sierść
          z naw prujących morze, która wyminęła tę skałę, była Argo , znana w całym   barana, pilnowaną przez smoka
                                                                9
                                                                                   13
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20