Page 160 - polski 8 cz2

Stefan Żeromski – patrz część 1 Stefan Żeromski
podręcznika, s. 47. Ludzie bezdomni
(fragment)

1
2
3
1 Tomasz Judym – główny bohater po- Tomasz Judym wracał przez Champs Elysees z Lasku Bulońskiego . Szedł
wieści, lekarz wolno, noga za nogą, wyczuwając coraz większy wskutek upału ciężar własnej
2 Champs Elysees (czyt. szanz elize) – marynarki i kapelusza. [...]
Pola Elizejskie, główna, reprezentacyjna Judym znalazł pod osłoną drzew brzeg wolnej ławy i z wielką satysfakcją
aleja Paryża usiadł. [...] Zdjął kapelusz i wlepiwszy wzrok w rzekę pojazdów, walącą środkiem

3 Lasek Buloński – ogromny paryski park ulicy, z wolna wystygał. Na chodnikach przybywało coraz więcej osób ubranych
wykwintnie. [...] Spokojnie, równo płynęła rzeka ludzka na chodnikach.
Na ławkach było już pełno, a tymczasem cień opuścił miejsce zajęte przez
Judyma, więc doktor rad nierad wstał i powlókł się dalej. Z niecierpliwością
wyczekiwał, kiedy można będzie przemknąć wśród odmętu karet, powozów,
4
4 bicykl – rower bez przekładni łańcu- dorożek, bicyklów i pieszych na zakręcie głównej fali, pędzącej od bulwarów
chowej, z wielkim przednim kołem i ma- w stronę Pól Elizejskich. Wreszcie poszedł w głąb ogrodu des Tuileries . Tam
5
łym tylnym było prawie pusto. Tylko nad nudnymi sadzawkami bawiły się blade dzieci
5 des Tuileries (czyt. de tłileri) – dzielnica i w głównym szpalerze kilku mężczyzn rozebranych do koszuli grało w tenisa.
Paryża znajdująca się między Luwrem Minąwszy ogród, Judym zwrócił się ku rzece. [...]
a Sekwaną
Ospałym wzrokiem mierzył brudną, prawie czarną wodę Sekwany. Gdy
6 Luwr – dawny pałac królewski w Pa- tak sterczał na podobieństwo latarni, zapaliła się w nim myśl: dlaczegoż, u li-
ryżu; od 1793 r. znajduje się tam sławne cha, nie miałby pójść do tego Luwru ?...
6
muzeum sztuki światowej
Skręcił i wszedł na wielki dziedziniec. W cieniach przytulonych do grube-
go muru, w które zanurzył się niby w głębie wody, dotarł do głównego wejścia
i znalazł się w chłodnych salach pierwszego piętra. Dokoła stały odwieczne
posągi bogów, jedne wielkości niezwykłej, inne naturalnej, a wszystkie pra-
wie z nosami i rękami uszkodzonymi w sposób bezbożny. Judym nie zwracał

158