Page 12 - wos 8
P. 12
1.2. O komunikacyjnej naturze człowieka
Podejmij temat z Zastanów się, czy człowiek mógłby rozwijać się cywilizacyjnie, gdyby nie
umiejętność mowy. Uzasadnij odpowiedź.
Komunikacja społeczna
Komunikowanie się ludzi wydaje się sprawą naturalną. Wraz z wiekiem
nabywamy różnych umiejętności komunikacyjnych. W ich skład wcho-
dzą: zdolność do posługiwania się językiem, zdolność do wyrażania uczuć
Kontekst – w komunikacji i emocji poprzez mimikę, gesty oraz zdolność do uwzględniania kontekstu
międzyludzkiej oznacza zależność wypowiedzi, rozumienia jego znaczenia w różnych sytuacjach. Człowiek
znaczenia treści jakiegoś fragmentu nabywa więc kompetencji komunikacyjnej, czyli zdolności do posługiwania
tekstu, wypowiedzi lub słowa się językiem w różnych kontekstach komunikacyjnych.
od treści i znaczeń słów, sytuacji
ją poprzedzających lub po nich Konteksty komunikacyjne to:
następujących; kontekst pozwala • kontekst osobisty (prywatny), na który składają się własne doświadczenia,
na dokładne zrozumienie wypowiedzi; wiedza, zasób słownictwa oraz nastrój,
znaczenie tych samych wyrazów • kontekst społeczny (publiczny), który tworzą inni ludzie (jednostki i grupy),
czy zdań użytych poza kontekstem ich pozycja w grupie (nadrzędna, podrzędna), ich kultura osobista. Na kon-
(wyrwanych z kontekstu) nie będzie tekst społeczny składają się różne sytuacje, które są na ogół zmienne.
oczywiste, np. wyrażenie głowa
do góry w znaczeniu dosłownym W toku rozwoju i edukacji człowiek uczy się właściwie rozpoznawać kon-
spełnia zupełnie inną funkcję niż to teksty i uświadamia sobie, że do różnych sytuacji trzeba dopasować styl wypo-
samo wyrażenie użyte w znaczeniu wiedzi, własne zachowanie, tak aby respektować zasady dobrego wychowania
przenośnym. i kultury osobistej.
Komunikacja społeczna – Na ogół przyjmuje się, że komunikacja społeczna jest to wymiana
wymiana informacji, uczuć, emocji informacji, wiadomości, a także uczuć i emocji między co najmniej dwie-
między co najmniej dwiema osobami; ma osobami. Aby taka wymiana była możliwa, ludzie muszą rozumieć język,
na komunikację społeczną składa w którym się komunikują (komunikacja werbalna) oraz swoją mowę ciała
się komunikacja werbalna (językowa,
słowna) oraz komunikacja niewerbalna (komunikacja niewerbalna).
(mowa ciała). Można powiedzieć, że komunikacja społeczna to proces, w którym uczest-
niczą różni ludzie, ale także grupy, instytucje publiczne i media. W związku
z tym należy wyróżnić:
• komunikację interpersonalną (uczestniczą w niej co najmniej dwie osoby,
komunikują się w tym samym czasie i w tej samej przestrzeni),
• komunikację grupową (komunikują się grupy społeczne i/lub jednostki
z grupami),
• komunikację medialną (jest to komunikacja pośrednia poprzez media).
Warto zauważyć, że komunikacja społeczna ma ogromne znaczenie nie
tylko dla jednostki, ale także dla całych społeczności. Jest ona niewątpliwie
podstawą postępu cywilizacyjnego, pozwala bowiem człowiekowi przekazy-
wać dokonane osiągnięcia następnym pokoleniom.
10
