Page 42 - polski 8 cz1

nic nie mówi. Skoczę ja znowu do swoich i powiadam: „Mości Panowie, już
18
18 Piast – tu: Polak w kilku województwach zanosi się na Piasta ”. – Spyta mię pan krakowski:
19
19 Polanowski – Aleksander Polanowski „A na któregoż?” – Powiadam, że „na Polanowskiego , a tu na Wiśniowiec-
(zm. 1687), pułkownik, a później także cho- kiego”. A tymczasem hukną w Sandomierskiem: „Vivat Piast!”. A tu też nasi
rąży koronny, służył m.in. pod dowódz- Krakowianie: „Vivat Piast!”. Łęczycanie i Kujawianie, rozumiejąc, że na ich
twem Stefana Czarnieckiego i Jana III Polanowskiego, poczęli zaraz też wołać; insze województwa to samo. Wró-
Sobieskiego
cę się nazad do swoich, a tu już biorą Wiśniowieckiego pod ręce, biorą go
do koła. Starszyzna nasza krakowska nie chce, sprzeciwia się: „Dla Boga!
co czynimy? Czy nas szaleństwo ogarnęło? Stójmy! tak nie może to być”. Pan
20
20 nominat – osoba nominowana, wy- krakowski już od nas odstąpił, [...] jest przy nominacie . Inszych senatorów
brana na króla idzie wielu. Jedni powtarzają, drudzy milczą.
Rzecze do mnie Pisarski (bo też on mię miał w powadze): „Mości panie
21
21 w tym terminie – w tej sytuacji bracie, co w tym terminie rozumiesz?” – Odpowiem: „To rozumiem, co mi
22
22 Vivat rex Michael (łac.) – Niech żyje Bóg do serca podał: Vivat rex Michael! ”. Po tym zaraz wyjadę z szeregu, sko-
król Michał; mowa o królu Michale Ko- czę za Sandomierzanami; co żywo, za mną, że i chorążowie z chorągwiami
rybucie Wiśniowieckim (1640–1673), ko- musieli, a Pisarski czapką tylko o łeb uderzywszy pojechał na stronę.
ronowanym w 1669 r. Wprowadziliśmy Wiśniowieckiego do koła szczęśliwie. Tam dopiero gratu-
23
23 gratulationes (łac.) – gratulacje lationes , tam dopiero pociecha dobrych, a smutek złych. Czynił-ci arcybiskup
te ceremonije, co do jego urzędu należały, [...] ale z jakim sercem, z jaką
ochotą! Właśnie kiedy wilka zaprzęgą do pługa i każą mu gwałtem orać. [...]

40