Page 139 - polski 8 cz2
P. 139

7.9        Słowo działające na zmysły  (dyskusja, synonim,
                   kwalifikator słownikowy)





          Podejmij temat                          z  Dyskusja polega na wymianie różnych opinii na dany temat. Czy znasz
                                                  kogoś, z kim nie lubisz lub jest ci bardzo trudno dyskutować? Na czym
                                                  polegają te trudności?
                                                  z  Przeczytaj artykuł o błędach, jakie popełniają dyskutanci. Zastanów się,
                                                  z czego mogą one wynikać.





          Jakie grzechy dyskutanci popełniają najczęściej?


          1)  Nieuzasadnione uogólnienia:
              Uprawianie sportu przynosi więcej szkody niż pożytku. Spójrzcie na sportowców,
              którzy ciągle ulegają kontuzjom.
          2)  Przekręcanie twierdzeń, brak zrozumienia:
              – Trzeba rozumieć młodych, którzy podkreślają strojem swoją niezależność i indywi-
              dualizm.
              – Aha, więc pochwalasz subkultury  młodzieżowe?                        1   subkultura – grupa społeczna, któ-
                                          1
                                                                                     ra postępuje według własnych zasad
                                        *     *     *                                i norm, odmiennych od przyjętych przez
              – Trudno wyobrazić sobie szkołę niestosującą żadnej formy przymusu.    ogół społeczeństwa
              – To oburzające, pana zdaniem tylko przymus zapewnia porządek w szkole?
          3)  Mylenie faktów z wnioskami lub opiniami:
              – Faktem jest, że współczesna młodzież nie widzi celu i sensu nauki (to opinia,
              a nie fakt).
          4)  Apodyktyczność :                                                       2   apodyktyczność  – skłonność do na-
                             2
              – Nie zawracaj mi głowy, przecież słyszałeś, co przed chwilą mówiłem.  rzucania komuś własnego zdania, nie-
          5)  Zaliczanie twierdzeń dyskutanta do skomplikowanej lub kontrowersyj-    znoszenie sprzeciwu
              nej dziedziny:
              – Tak właśnie rozumują terroryści.
          6)  Stawianie zarzutu rozbieżności słów dyskutanta z jego czynami:
              – Skoro bronisz strajkujących, dlaczego się do nich nie przyłączysz?
          7)  Osobisty atak:
              – Popierasz ich poglądy, bo masz w tym swój osobisty interes.
          8)  Ironiczna  niekompetencja  –  sugerowanie  słuchaczom,  że  dyskutant
              mówi nonsensy:
              – To, co mówisz, jest zbyt skomplikowane, byśmy mogli to zrozumieć.
          9)  Odwołanie się do próżności audytorium:
              – Tak wspaniała publiczność na pewno dostrzegła, że nie mówisz prawdy.

                     Na podstawie: Stefan Garczyński, Rozmawiać. Tak. Ale jak?, Warszawa 1993;
                   Jerzy Bobryk, Jak tworzyć, rozmawiając. Skuteczność rozmowy, Warszawa 1995

                                                                                   137
   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144