Page 45 - 890694_GWK_podrecznik_kl3_cz 3_2019

95. Obietnica

— Widocznie nie mogła — pospieszyła Dorocie na pomoc Basia. — Mnie
Dorota zawsze dotrzymuje słowa! Nie jest taka jak ty. Ty zawsze tylko obiecujesz!
— Poproszę sok pomarańczowy — odwróciła się do lady.
— No i dobrze! Myślisz, że ja jeden?! — Marek, osaczony, postanowił bronić się
do upadłego. — Wszyscy tak robią!

— Jacy wszyscy? — zainteresował się Janek, mocując się z torebką paluszków.
Szarpnięty celofan pękł i paluszki wysypały się na podłogę. Zaczął je zbierać, a oni
rzucili się mu pomagać.
— No, wszyscy — odpowiedział już spokojniej Marek. — Na przykład

jak byłem chory na ucho, to Artur — niby taki dobry kumpel — sto razy mi
obiecywał, że do mnie wpadnie. Dzwonił i dawał słowo, że dziś, że jutro… I wcale
nie przyszedł. Potem się tłumaczył, że mu coś wypadło… A mnie było przykro —
dodał ciszej.
— A ja pamiętam, jak Kaśka obiecała mi przynieść od swojej cioci przepis na

babeczki z budyniem… Pyszne! Chciałyśmy z siostrą zrobić je mamie na urodziny.
To podobno łatwe. Ale nic z tego nie wyszło, bo Kaśka jakoś nie przyniosła,
chociaż obiecała — westchnęła Dorota.
— Wygląda na to, że naprawdę wszyscy tak robią — pokiwał głową Janek.

— Ja też mam coś na sumieniu… Daję słowo, a potem… różnie bywa…
— Jakoś tak głupio — mruknął Marek.
— No… — zgodziła się Dorota. Ewa Barska

1. Pomyśl, jak powinno brzmieć zakończenie zdania:
„Gdy coś komuś obiecuję — …”. ja — obiecuję
2. Czy zdarzyło ci się nie dotrzymać danej komuś ty — obiecujesz
obietnicy? Co może czuć osoba, która się na tobie on
zawiodła? Co ty wtedy czujesz? ona — obiecuje

3. Odmień przez osoby następujące czasowniki i napisz
je w zeszycie: szukać, pomagać, zapominać. ono

43 43